Ześlizg strażacki

Ześlizg strażacki – rura trwale zamontowana pomiędzy różnymi piętrami remizy strażackiej, która służy do zapewnienia strażakom szybkiego dostępu do garażu.

Historia

Ześlizg strażacki został wymyślony przez amerykańskiego strażaka Davida Kenyona w 1878 roku, będącego wówczas kapitanem 21 Kompanii Strażackiej w Chicago. Kenyon odkrył jego potencjał oszczędzania czasu, gdy znajdował się na trzecim piętrze remizy i układał siano dla koni (w tamtym czasie wozy strażackie były konne) z towarzyszem, gdy rozległ się alarm. W pomieszczeniu znajdował się długi drewniany słup używany do zabezpieczania siana podczas transportu. Nie mając szybszej drogi, towarzysz Kenyona chwycił słup i zjechał dwa piętra w dół, docierając przed strażakami biegnącymi po spiralnych schodach (schody były spiralne, aby uniemożliwić koniom wspinanie się). Kenyon przekonał jednostkę straży pożarnej w której służył, do zainstalowania ześlizgu, w formie testu. Ten pierwszy ześlizg był wykonany z sosny ze stanu Georgia. 21 Kompania szybko zyskała reputację najszybciej przybywającej na miejsce pożaru i pomysł się przyjął^[1]^[2]. W 1880 roku, po tym jak strażak doznał poważnego skaleczenia nogi drewnianym ześlizgiem, straż pożarna w Worcester w stanie Massachusetts udoskonaliła ten pomysł, wykonując ześlizg z metalu^[3]. W ciągu dekady ześlizg zastosowano w całych Stanach Zjednoczonych, a następnie rozpowszechnił się on na całym świecie^[4].

Użycie

Najbezpieczniejszym sposobem na opuszczenie się po ześlizgu jest oparcie się o niego klatką piersiową i objęcie go przedramieniem. Następnie należy skrzyżować nogi wokół ześlizgu, gdyż nacisk nóg reguluje prędkość opuszczania. Nie należy trzymać ześlizgu rękami, ponieważ tarcie może spowodować oparzenia^[5].

Ryzyko

Ześlizg strażacki może skrócić czas reakcji strażaków o ponad 50%^[6], ale jednocześnie zwiększa ryzyko wypadków. Musi mieć zabezpieczenia na górze, takie jak poręcze lub lekkie osłony, a na dole amortyzację, aby łagodzić lądowanie i ograniczać upadki^[6]. W Stanach Zjednoczonych organizacja National Fire Protection Association (NFPA), zaproponowała wyeliminowanie ześlizgu, aby zapobiec urazom, od drobnych, takich jak oparzenia i krwiaki, po złamania kończyn dolnych, a nawet urazy głowy. NFPA proponuje również instalację zjeżdżalni zamiast ześlizgu. Jednym z rozwiązań jest budowa parterowych remiz strażackich^[1]^[7].

Przypisy

↑ ^a ^b Fire Poles Saved Time, But They Also Injured Firefighters. Smithsonian Magazine. [dostęp 2025-07-26]. (ang.).
↑ The Boys of Company 21. The Chicago Sunday Tribune. [dostęp 2025-07-26]. (ang.).
↑ History of the WFD. City of Worcester. [dostęp 2025-07-26]. (ang.).
↑ How an Ingenious Fireman Brought a Pole Into the Firehouse. Smithsonian Magazine. [dostęp 2025-07-26]. (ang.).
↑ Benutzen der Rutsch-Stange erfordert Übung. Der Feuerwehrmann. [dostęp 2025-07-26]. (niem.).
↑ ^a ^b Station Design: Integrating NFPA Standards into Your Fire Station. Firehouse. [dostęp 2025-07-26]. (ang.).
↑ Sorry, Kids. Fire Stations Are Ditching Fire Poles. Time. [dostęp 2025-07-26]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Historia ześlizgu strażackiego w serwisie YouTube (ang.)

[SM-1] Fire Poles Saved Time, But They Also Injured Firefighters. Smithsonian Magazine. [dostęp 2025-07-26]. (ang.).

[2] The Boys of Company 21. The Chicago Sunday Tribune. [dostęp 2025-07-26]. (ang.).

[3] History of the WFD. City of Worcester. [dostęp 2025-07-26]. (ang.).

[4] How an Ingenious Fireman Brought a Pole Into the Firehouse. Smithsonian Magazine. [dostęp 2025-07-26]. (ang.).

[5] Benutzen der Rutsch-Stange erfordert Übung. Der Feuerwehrmann. [dostęp 2025-07-26]. (niem.).

[FH-6] Station Design: Integrating NFPA Standards into Your Fire Station. Firehouse. [dostęp 2025-07-26]. (ang.).

[7] Sorry, Kids. Fire Stations Are Ditching Fire Poles. Time. [dostęp 2025-07-26]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]