Ze’ew Elkin

Ze’ew Elkin
‏זְאֵב אֵלְקִין‎
Зеэв Элькин
Data i miejsce urodzenia	3 kwietnia 1971 ; Charków, ZSRR
	Minister ds. Jerozolimy i dziedzictwa narodowego
Okres	od 13 czerwca 2021
Przynależność polityczna	Nowa Nadzieja
Poprzednik	Rafi Perec
	Minister budownictwa
Okres	od 13 czerwca 2021
Przynależność polityczna	Nowa Nadzieja
Poprzednik	Ja’akow Litzman
	Członek Knesetu
Okres	od 2006; do 2021
Przynależność polityczna	Kadima; Likud; Nowa Nadzieja
	Minister ds. Jerozolimy i dziedzictwa narodowego
Okres	od 1 czerwca 2015; do 17 maja 2020
Przynależność polityczna	Likud
Poprzednik	Naftali Bennett
Następca	Rafi Perec
	Minister absorpcji imigrantów
Okres	od 14 maja 2015; do 17 maja 2020
Przynależność polityczna	Likud
Poprzednik	Sofa Landwer
Następca	Penina Tamanu
	Minister szkolnictwa wyższego
Okres	od 17 maja 2020; do 23 grudnia 2020
Przynależność polityczna	Likud
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ze’ew Elkin (hebr.: זְאֵב אֵלְקִין, ros.: Зеэв Элькин, ur. 3 kwietnia 1971 w Charkowie^[1]) – izraelski polityk, od czerwca 2021 roku minister budownictwa i mieszkalnictwa oraz minister ds. Jerozolimy i Dziedzictwa Narodowego^[1], od 2006 poseł do Knesetu. W latach 2015–2020 był ministrem absorpcji imigrantów oraz ministrem ds. Jerozolimy i dziedzictwa narodowego w 4. rządzie Binjamina Netanjahu. Od maja do grudnia 2020 roku sprawował urząd ministra zasobów wodnych i ministra szkolnictwa wyższego.

Życiorys

Urodził się w Charkowie, wówczas na terenie ZSRR. Był sekretarzem generalnym Ruchu Bene Akiwa w Związku Radzieckim. Wyemigrował do Izraela w 1990^[2]

Służbę wojskową ukończył w stopniu szeregowego. Ukończył studia z historii narodu izraelskiego i matematyki na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie w 1994 roku^[2].

Po raz pierwszy do Knesetu wszedł w 2006 roku z list Kadimy^[2]. W 2009 ponownie udało mu się uzyskać mandat, tym razem już z list Likudu. W wyborach 2013 startował z listy wspólnej Likudu i partii Nasz Dom Izrael^[2], został posłem oraz zastępcą ministra spraw zagranicznych.

W 2015 po raz czwarty został parlamentarzystą z listy Likudu^[2]. 14 maja 2015 został ministrem absorpcji imigrantów, a 1 czerwca również ministrem ds. Jerozolimy i dziedzictwa narodowego w 4. rządzie Binjamina Netanjahu^[3]^[4].

W wyborach w kwietniu 2019 uzyskał reelekcję^[2].

17 maja 2020 roku zaprzysiężony na ministra zasobów wodnych i ministra szkolnictwa wyższego^[5].

23 grudnia ogłosił rezygnację ze stanowisk ministerialnych, mandatu poselskiego i przeszedł do partii Gide’ona Sa’ara – Nowa Nadzieja^[6].

W wyborach pralamentarnych z 2021 dostał się do Knesetu z list Nowej Nadziei^[7], która uzyskała sześć mandatów. Następnie został mianowany ministrem ds. Jerozolimy i Dziedzictwa Narodowego oraz ministrem budownictwa i mieszkalnictwa^[1], w związku z czym na mocy prawa norweskiego zrezygnował z miejsca w parlamencie.

Życie prywatne

Jest żonaty, ma dwójkę dzieci^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Ze'ev Elkin [online], main.knesset.gov.il [dostęp 2022-05-05] .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Ze’ew Elkin (ang.) – profil na stronie Knesetu.
↑ All Governments of Israel. Twentieth Knesset: Government 34. knesset.gov.il. [dostęp 2019-05-03]. (ang.).
↑ Itamar Sharon: Who’s who in Netanyahu’s 2015 government. The Times of Israel, 2015-05-15. [dostęp 2015-05-21]. (ang.).
↑ The ministers of Israel’s 35th government, „The Times of Israel”, 17 maja 2020 [dostęp 2020-05-17] .
↑ Likud’s Elkin officially quits Knesset to join forces with Netanyahu rival Sa’ar, „The Times of Israel”, 24 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-28] .
↑ Zeev Elkin - Knesset Positions [online], main.knesset.gov.il [dostęp 2022-05-05] .

[:0-1] Ze'ev Elkin [online], main.knesset.gov.il [dostęp 2022-05-05] .

[kneset-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Ze’ew Elkin (ang.) – profil na stronie Knesetu.

[3] All Governments of Israel. Twentieth Knesset: Government 34. knesset.gov.il. [dostęp 2019-05-03]. (ang.).

[ToI-4] Itamar Sharon: Who’s who in Netanyahu’s 2015 government. The Times of Israel, 2015-05-15. [dostęp 2015-05-21]. (ang.).

[5] The ministers of Israel’s 35th government, „The Times of Israel”, 17 maja 2020 [dostęp 2020-05-17] .

[6] Likud’s Elkin officially quits Knesset to join forces with Netanyahu rival Sa’ar, „The Times of Israel”, 24 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-28] .

[7] Zeev Elkin - Knesset Positions [online], main.knesset.gov.il [dostęp 2022-05-05] .

[zap-8] w dniu zaprzysiężenia

[:1-9] w dniu zaprzysiężenia

[:2-10] rwszych dni działania rządu

[:3-11] został ministrem

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[A]

[A]

[B]

[C]

Premier	Binjamin Netanjahu
Premier rotacyjny	Beni Ganc
Ministrowie	Beni Ganc Micha’el Biton Miri Regew Gabi Aszkenazi Ofir Akunis Alon Szuster Cachi Hanegbi Jo’az Hendel Jechi’el Mosze Troper Juwal Steinitz Ze’ew Elkin Jo’aw Galant Gila Gamli’el Jisra’el Kac Juli-Jo’el Edelstein Ja’akow Litzman Penina Tamanu Amir Perec Ja’akow Awitan Rafi Perec Omer Jankelewicz Orli Lewi-Abekasis Arje Deri Orit Farkasz Hakohen Eli Kohen Awi Nissenkorn Amir Ochanna Jizhar Szaj Meraw Kohen Icik Szmuli Dawid Amsalem
Wiceministrowie	Fatin Mulla Gadi Jewarkan Jicchak Kohen Uri Maklew Jo’aw Ben Cur Me’ir Porusz Meszullam Nahari Jo’aw Kisz
Byli ministrowie rządu	Cippi Chotoweli Gilad Erdan Asaf Zamir

Postacie	Jehuda Szlomo Alkalai Szelomo Awiner Meir Bar-Ilan Chajjim Drukman Mordechaj Elijahu Szelomo Goren Cwi Hirsz Kaliszer Awraham Kuk Cwi Jehuda Kuk Samuel Chaim Landau Dow Li’or Icchak Jakob Reines Awraham Szapira Cwi Tau
Organizacje i ruchy	Bene Akiwa Gusz Emunim Ha-Kibuc ha-Dati (Religijny Ruch Kibucowy) Ruch Ari’el Ruch Ezra
Partie	Achi Ha-Poel ha-Mizrachi Jamina Kach Mafdal Meimad Mizrachi Nowa Prawica Techijja Tekuma Unia Narodowa Unia Partii Prawicowych Żydowska Siła Żydowski Dom
Politycy	Uri Ari’el Micha’el Ben-Ari Eli Ben-Dahan Jehuda Ben-Me’ir Naftali Bennett Josef Burg Efi Ejtam Ze’ew Elkin Binjamin Elon Mosze Feiglin Jehuda Glik Zewulun Hammer Danijjel Herszkowic Me’ir Kahane Baruch Marzel Uri Orbach Zewulun Orlew Rafi Perec Chanan Porat Nisan Slomianski Becalel Smotricz Chajjim Mosze Szapira
Inne	Chardal Jesziwat hesder Mechina No’ar ha-Gwa’ot