Ze śmiercią jej do twarzy
Gatunek | |
---|---|
Data premiery |
31 lipca 1992 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania |
104 minuty |
Reżyseria | |
Scenariusz | |
Główne role | |
Muzyka | |
Zdjęcia | |
Scenografia | |
Kostiumy | |
Montaż | |
Produkcja |
Steve Starkey |
Wytwórnia | |
Dystrybucja |
Universal Pictures |
Budżet |
55 000 000 USD |
Ze śmiercią jej do twarzy (ang. Death Becomes Her) – amerykański film fabularny z roku 1992 z gatunku czarnej komedii, wyreżyserowany przez Roberta Zemeckisa. Główne role zagrali w nim Goldie Hawn, Meryl Streep i Bruce Willis. Film otrzymał nagrodę Oscara za najlepsze efekty specjalne.
Wymowa filmu ma charakter satyryczny. Reżyser wyśmiał kult młodości charakterystyczny dla kalifornijskich wyższych sfer.
Opis fabuły[edytuj | edytuj kod]
Akcja filmu toczy się w Beverly Hills[1]. Rozpoczyna się w 1978[2], kiedy to Madeline Ashton (Meryl Streep) jest piękną, narcystyczną i wpływową aktorką, a w życiu prywatnym uwodzi wszystkich partnerów swojej szkolnej koleżanki, nieśmiałej i mało atrakcyjnej pisarki Helen Sharp (Goldie Hawn)[1][3][4]. Chcąc przetestować wierność swojego narzeczonego, cenionego chirurga plastycznego Ernesta Menville’a (Bruce Willis), Helen zabiera go na broadwayowski musical Ptak młodości, w których Madeline gra główną rolę[4][5]. Spektakl jest niewypałem, ale Ernestowi – jako jedynemu na publiczności – sztuka się podoba[2][6]. Madeline uwodzi Ernesta, ponieważ potrzebuje lekarza medycyny estetycznej, który mógłby zadbać o jej wygląd[2][6]. Ostatecznie biorą ślub[7][8]. Helen załamuje się psychicznie i maniakalnie pragnie śmierci Madeline, a przez kolejne siedem lat zaniedbuje swój wygląd i trafia do szpitala psychiatrycznego[7][4][8][5][2].
W 1992 Madeline przeżywa kryzys w karierze aktorskiej i jest załamana skutkami starzenia się, w tym przemijającą urodą[7][3]. Nieśmiały i zakompleksiony Ernest w tym czasie popada w alkoholizm, przez co traci fach lekarski i zostaje makijażystą zwłok celebrytów[9][10][11]. Małżonkowie przeżywają kryzys w związku, a Ernest żałuje poznania Madeline[1][3][7]. Pewnego dnia oboje udają się na spotkanie autorskie Helen, która stała się piękną i uwodzicielską kobietą sukcesu[1][3], przy czym wciąż marzy o śmierci Madeline[5]. Pisarka buntuje małżonków przeciwko sobie, obwiniając drugą osobę za wydarzenia sprzed lat[10]. Madeline boi się, że Helen odbije jej męża[3][7]. Po przyłapaniu na zdradzie swojego młodego kochanka, Dakoty (Adam Storke), odwiedza Lisle von Rhoman (Isabella Rossellini)[11], na którą namiar otrzymała od lekarza plastycznego (Ian Ogilvy). Ashton kupuje eliksir młodości, który przywraca jej urodę i zapewnia nieśmiertelność[1][2]. W tym czasie Helen przekonuje Ernesta do zabicia żony[2]. Ernest w trakcie kłótni z Madeline spycha ją ze schodów[12]. Kobieta przeżywa wypadek, ale wskutek upadku ma kark skręcony o 180 stopni[9]. Helen znów pojawia się w posiadłości, by pomóc Ernestowi w pochówku żony. Madeline przysłuchuje się jej rozmowie z Ernestem i w akcie zemsty strzela do niej z karabinu. Kobieta przeżywa atak, ale budzi się z dziurą od postrzału w brzuchu[9][2]. Helen i Madeline przyznają się do zażycia eliksiru młodości[1], przy czym pisarka uczyniła to w październiku 1985[2]. Kobiety podczas bójki wyjaśniają sobie dawne nieporozumienia, po czym się godzą[10]. Dochodzą też do wniosku, że Ernest musi żyć wiecznie, by mógł wciąż je naprawiać[12][10]. Ogłuszywszy mężczyznę, prowadzą go do Lisle, która tego wieczora urządza przyjęcie dla swoich klientów, m.in. Marilyn Monroe, Elvisa Presleya, Grety Garbo, Jimiego Morrisona czy Jamesa Deana[2]. Lisle oferuje Ernestowi wypicie eliksiru młodości, ale ten odmawia, bo nie chce żyć wiecznie. Mężczyzna wymyka się z rezydencji, po czym Helen i Madeline obiecują sobie, że od tej pory będą opiekować się sobą przez całą wieczność[10].
37 lat później odbywa się pogrzeb Ernesta, który po rozstaniu z Madeline ułożył sobie życie – z żoną Claire doczekał się sześciorga dzieci. Obecne na uroczystościach pogrzebowych Madeline i Helen są rozkładającymi się trupami. Gdy wychodzą z kościoła, Helen potyka się o puszkę farby akrylowej, a pchnięta przez Madeline, wraz z nią upada ze schodów. Obie rozbijają się o chodnik, lecz mimo rozczłonkowania ciał nadal żyją[10].
Usunięte sceny[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza wersja montażowa została znacznie skrócona po negatywnym recenzjach publiczności[9]. Twórcy wówczas usunęli niektóre sceny, których fragmenty pojawiły się w zwiastunie filmu[13], m.in. odkrycie przez pokojówkę ciała Madeline w zamrażarce oraz rozmowę Madeline ze swoim agentem, Jayem Normanem (Jonathan Silverman)[14].
Z filmu został wycięty wątek znajomości Ernesta z barmanką Toni (Tracey Ullman), która pomaga lekarzowi uwolnić się od kontroli Helen i Madeline[9], m.in. pozorując jego śmierć i uciekając z nim do Europy[13]. 27 lat później Helen i Madeline spotykają wciąż zakochanych w sobie Ernesta i Toni, co uświadamia im, że w ich wiecznym życiu brakuje miłości[9]. Madeline przy tym pozostaje egocentryczna, a Helen nadal żałuje, że nie udało jej się wrócić do Ernesta[4].
Scenarzyści napisali także scenę, w której Helen i Madeline podczas przyjęcia urodzinowego u Lisle kradną samochód i podążają w pościg za Ernestem, jednak w pewnym momencie wypadają z klifu, po czym wychodzą ze zniszczonego auta jako zwęglone zwłoki[15].
Obsada[edytuj | edytuj kod]
- Meryl Streep jako Madeline Ashton
- Bruce Willis jako dr Ernest Menville
- Goldie Hawn jako Helen Sharp
- Isabella Rossellini jako Lisle von Rhoman
oraz
- Alaina Reed Hall jako psycholożka Helen
- Ian Ogilvy jako Chagall, lekarz medycyny estetycznej
- Adam Storke jako Dakota, kochanek Madeline
- Sydney Pollack jako lekarz (niewymieniony w napisach)[11]
Casting[edytuj | edytuj kod]
Początkowo do roli Ernesta Menville’a przymierzany był Kevin Kline[11][16], jednak popadł w konflikt finansowy z producentem filmu[14]. Po jego rezygnacji propozycję roli otrzymali Jeff Bridges i Nick Nolte, jednak oni również wycofali się z projektu[14]. Aktorka Catherine Bell zastępowała Isabellę Rossellini w niektórych rozbieranych scenach[17]. W filmie miał wystąpić m.in. Joe Pesci w roli utalentowanego, ale ekscentrycznego paparazzo[16].
Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
Nagroda | Kategoria | Rezultat |
---|---|---|
Oscar | najlepsze efekty specjalne | Wygrana |
Złoty Glob | najlepsza aktorka w filmie komediowym lub musicalu (Meryl Streep) | Nominacja |
Saturn | najlepszy aktor (Bruce Willis) | Nominacja |
najlepsza aktorka (Meryl Streep) | Nominacja | |
najlepsza aktorka drugoplanowa (Isabella Rosellini) | Wygrana |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f https://programtv.onet.pl/tv/ze-smiercia-jej-do-twarzy-118188
- ↑ a b c d e f g h i https://www.denofgeek.com/movies/revisiting-robert-zemeckis-death-becomes-her/
- ↑ a b c d e https://film.wp.pl/ze-smiercia-jej-do-twarzy-6027640934069377c
- ↑ a b c d https://headstuff.org/entertainment/film/death-becomes-her-25-anniversary/
- ↑ a b c https://inreviewonline.com/2022/08/27/death-becomes-her/
- ↑ a b https://www.hollywoodintoto.com/death-becomes-her-blu-ray-review/
- ↑ a b c d e https://www.washingtonpost.com/wp-srv/style/longterm/movies/videos/deathbecomesherpg13kempley_a0a2cd.htm
- ↑ a b https://www.telemagazyn.pl/film/ze-smiercia-jej-do-twarzy-21301/
- ↑ a b c d e f https://film.interia.pl/wiadomosci/news-ze-smiercia-jej-do-twarzy-tajemnica-wiecznej-mlodosci,nId,6151707
- ↑ a b c d e f https://www.pastemagazine.com/comedy/death-becomes-her-frenemies
- ↑ a b c d https://variety.com/1992/film/reviews/death-becomes-her-3-1200430256/
- ↑ a b https://www.nytimes.com/1992/07/31/movies/review-film-squeezing-the-humor-out-of-death.html
- ↑ a b https://www.latimes.com/archives/la-xpm-1992-08-09-ca-6132-story.html
- ↑ a b c https://www.joblo.com/death-becomes-her-1992-revisit/
- ↑ https://metro.co.uk/2017/07/31/death-becomes-her-25th-anniversary-12-things-you-may-not-know-about-the-classic-comedy-6808575/
- ↑ a b https://www.tampabay.com/archive/1991/10/10/zemeckis-to-direct-new-streep-movie/
- ↑ https://www.vulture.com/2022/09/isabella-rossellini-on-making-death-becomes-her.html
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Plakat filmu
- Ze śmiercią jej do twarzy w bazie IMDb (ang.)
- Ze śmiercią jej do twarzy w bazie Filmweb
- Galeria zdjęć z filmu
- Stopklatka. stopklatka.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-14)].