Zenon Żebrowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zenon
Władysław Żebrowski
Ilustracja
Zenon w 1959
Kraj działania

Polska
Japonia

Data i miejsce urodzenia

ok. 1898
Surowe

Data i miejsce śmierci

24 kwietnia 1982
Tokio, Japonia

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

Kościół katolicki

Inkardynacja

Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych

Śluby zakonne

21 stycznia 1931

Odznaczenia
Złota Odznaka Orderu Zasługi PRL Złote Promienie z Rozetą Orderu Świętego Skarbu (Japonia, od 2003)
Multimedia w Wikimedia Commons
Muzeum brata Zenona w Czarni
Sala japońska w Muzeum brata Zenona Żebrowskiego w Czarni (Muzeum Kurpiowsko-Japońskie): pamiątki z pobytu brata Zenona Żebrowskiego w Japonii, z wizyty cesarza Japonii w Polsce, widoczne kimona i inne przedmioty z Japonii, u sufitu zawieszono kierec

Zenon Żebrowski (jap. ゼノ ゼブロフスキー), właściwie Władysław Żebrowski[1] (ur. ok. 1898 w Surowem, zm. 24 kwietnia 1982 w Tokio) – misjonarz, franciszkanin konwentualny.

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny chłopskiej.

Spokrewniony z Tadeuszem Żebrowskim – ambasadorem PRL w Tokio.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1924 pracował w Przasnyszu w fabryczce żydowskiej. Podczas uroczystości odpustowych w Rostkowie, po kazaniu wygłoszonym przez ojca pasjonistę zainteresował się życiem zakonnym. Przebywał jeszcze krótko w Płocku i Warszawie. W 1925 wstąpił do zakonu franciszkanów w Grodnie, przybierając imię Zenon. Uczestniczył w wydawaniu „Rycerza Niepokalanej”, kierował budową klasztoru w Niepokalanowie.

W 1930 wraz z Maksymilianem Kolbem wyjechał na misje do Japonii. Współpracował w tworzeniu misji katolickiej w Nagasaki (Klasztor Franciszkanów w Nagasaki). Po zakończeniu II wojny światowej zajął się organizowaniem sierocińców dla japońskich dzieci i zakładaniem osiedli dla bezdomnych. Cieszył się ogromnym zaufaniem i szacunkiem Japończyków (nazywany był przez nich bratem Zeno od jap. słowa zennō – wszechmocny). W 1969 został odznaczony przez cesarza Orderem Świętego Skarbu IV klasy[1], a w 1979 u podnóża góry Fudżi wzniesiono jego pomnik autorstwa Adolfa Ryszki i Togashi Hajime. Rząd Polski uhonorował go w 1976 Złotą Odznaką Orderu Zasługi PRL.

W 1998 wzniesiono pomnik br. Zenona w Czarni na Kurpiach, jego rodzinnej parafii; w 2002 otwarto tam Muzeum im. Brata Zenona Żebrowskiego.

W latach 2017–2018 został zrealizowany film dokumentalny w reżyserii Marty Sokołowskiej o latach spędzonych w Japonii przez Brata Zenona. Film nosi tytuł Zeno-San.

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

W 1976 Rada Państwa PRL przekazała przez Polską Ambasadę w Tokio Złotą Odznakę Orderu Zasługi dla brata Zeno[2].

W 1999 powstał film animowany Zeno Kagiri Naki Ai ni[3][4]. W 2019 Marta Sokołowska wyreżyserowała film dokumentalny Zeno-San[5]. Powstał też musical o bracie Zenonie pt. Wszyscy ludzie są równi. Telewizja Niepokalanów wyprodukowała film dokumentalny Niespokojna dusza w reżyserii Doroty Górskiej[2].

W 2002 w Czarni otwarto Muzeum im. Brata Zenona Żebrowskiego[6][7]. Przed kościołem w Czarni stoi pomnik przedstawijący zakonnika z japońskim chłopcem z dziewczynką w kurpiowskim stroju. Pod pomnikiem jest napis Miłość bez granic[8]. Zakonnik jest upamiętniony w Muzeum św. Maksymiliana w Niepokalanowie[2].

Zenon Żebrowski jest patronem szkół podstawowych w Wykrocie[9] i Surowem[10]. W 2018 Związek Kurpiów wydał wierszowaną historia brata Zeno z rysunkami dzieci ze szkoły w Wykrocie[11].

Patronuje ulicy w Ostrołęce[12].

W 2017 Miejska Biblioteka Publiczna im. W. Gomulickiego w Ostrołęce oraz Stowarzyszenie Przyjaciół Bibliotek i Książki poświęciły mu spotkanie regionalnego klubu „Przy Studziennej”[13]. W 2022 Noc Poezji podczas Myszynieckich Nocy w Dzwonnicy była poświęcona bratu Zeno w 40 rocznicę śmierci[14].

W Tokio poświęcono mu dwie wystawy[15][16].

Poświęcono mu pracę doktorską. Iwona Merklejn przeanalizowała obraz działalności brata Zeno w japońskiej prasie[17][18].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Wybrane epizody w historii stosunków japońsko-polskich. emb-japan.go.jp. s. 5. [dostęp 2011-03-19].
  2. ↑ a b c O. Roman Soczewka OFMConv, Niech brat Zeno wróci do Japonii [online], niedziela.pl [dostęp 2022-09-05] (pol.).
  3. ↑ Zeno Kagiri Naki Ai ni | Film | 1999. [dostęp 2022-09-05].
  4. ↑ Brat Zeno - bezgraniczna miłość. (wersja z profesjonalnym lektorem). [dostęp 2022-09-05].
  5. ↑ ZENO-SAN - FILM DOKUMENTALNY [2019 PL JAP]. [dostęp 2022-09-05].
  6. ↑ Paweł Bejger, Muzeum Brata Zenona [online], niedziela.pl [dostęp 2022-09-05] (pol.).
  7. ↑ Kurpiowski Park Kulturowy [online], kurpiowskipark.home.pl [dostęp 2022-09-05].
  8. ↑ Wacław Nowacki, Kurpiowski Misjonarz w Japonii, „Kurpie”, 1 (4), 2002, s. 20–23.
  9. ↑ Redakcja, Brat Zenon patronem szkoły [online], Tygodnik Ostrołęcki, 30 października 2002 [dostęp 2022-09-05] (pol.).
  10. ↑ PATRON [online], szkola [dostęp 2022-09-05] (pol.).
  11. ↑ Irena Mamajek, Opowieść o bracie Zenonie, Wykrot: Związek Kurpiów, 2018.
  12. ↑ Brata Żebrowskiego, ostrołęka - Szukaj w Google [online], www.google.com [dostęp 2022-09-05].
  13. ↑ Brat Zenon Żebrowski bohaterem spotkania (zdjęcia) - Moja Ostrołęka - lepsza strona miasta [online], archiwum.moja-ostroleka.pl [dostęp 2022-09-05].
  14. ↑ Michał Kowalczyk, Zeno, czyli wszechmocny. Noc Poezji w Myszyńcu 40 lat po śmierci Brata Zenona Żebrowskiego [online], www.eostroleka.pl [dostęp 2022-09-05] (pol.).
  15. ↑ Tokio: otwarto wystawę poświęconą bratu Zeno [online], Sanktuarium św. Antoniego Padewskiego i bł. o. Rafała Chylińskiego [dostęp 2022-09-05] (pol.).
  16. ↑ Iwona Merklejn, Wystawa fotograficzna: “Brat Zeno, Kitahara Satoko i Miasto Mrówek” (21-23 lipca 2017, Iki Iki Plaza, Taito Chiku Center, Tokio) [online], poloniajaponica.jp [dostęp 2022-09-05] (pol.).
  17. ↑ Iwona Merklejn, Brat Zeno Żebrowski. Polski misjonarz w japońskich mediach, Warszawa: Wydawnictwo Trio, 2006.
  18. ↑ ROZMOWA O ŻYCIU I DZIAŁALNOŚCI BRATA ZENONA ŻEBROWSKIEGO Z IWONĄ MERKLEJN, DOKTORANTKĄ UNIWERSYTETU WARSZAWSKIEGO [online] [dostęp 2022-09-05].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zenon_Żebrowski&oldid=68065044”