Zenon Grocholewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Zenon Grocholewski
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Zenon Grocholewski (2013)
Herb Zenon Grocholewski Illum Oportet Crescere
On ma wzrastać
Kraj działania Watykan
Data i miejsce urodzenia 11 października 1939
Bródki
Prefekt Kongregacji ds. Edukacji Katolickiej
Okres sprawowania 1999–2015
Sekretarz Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej
Okres sprawowania 1982–1999
Wyznanie katolicyzm
Kościół rzymskokatolicki
Prezbiterat 27 maja 1963
Nominacja biskupia 21 grudnia 1982
Sakra biskupia 6 stycznia 1983
Kreacja kardynalska 21 lutego 2001
Jan Paweł II
Kościół tytularny bazylika św. Mikołaja w Więzieniu
Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Komandoria "Missio Reconciliationis
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach
Sukcesja apostolska
Data konsekracji 6 stycznia 1983
Miejscowość Rzym
Konsekrator Jan Paweł II
Współkonsekratorzy Eduardo Martínez Somalo
Duraisamy Simon Lourdusamy

Zenon Grocholewski (ur. 11 października 1939 w Bródkach[1]) – polski duchowny rzymskokatolicki, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, sekretarz Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej w latach 1982–1999, prefekt Kongregacji ds. Edukacji Katolickiej w latach 1999–2015, biskup od 1983, arcybiskup od 1991, kardynał diakon w latach 2001–2011, kardynał prezbiter od 2011.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia prawnicze na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim. Wyświęcony na kapłana został w Poznaniu w 1963. Od 1966 przebywa w Rzymie, gdzie najpierw studiował prawo kanoniczne, a od 1972 do 1999 pracował w Najwyższym Trybunale Sygnatury Apostolskiej, dochodząc w nim do stanowiska prefekta (od 4 października 1998). Był też prezesem Sądu Kasacyjnego Państwa Watykańskiego.

21 grudnia 1982 papież Jan Paweł II mianował go sekretarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej i prekonizował biskupem tytularnym Acropolis. Święcenia biskupie otrzymał 6 stycznia 1983 w Bazylice św. Piotra w Rzymie z rąk papieża. 16 grudnia 1991 roku został mianowany arcybiskupem.

W listopadzie 1999 z mianowania Jana Pawła II został prefektem Kongregacji ds. Edukacji Katolickiej, czyli urzędu watykańskiego zajmującego się całokształtem katolickiego systemu oświaty i nauki oraz wielkim kanclerzem Uniwersytetu Gregoriańskiego. W 2001 został kardynałem diakonem z kościołem tytularnym św. Mikołaja w Więzieniu. 21 lutego 2011 został promowany do rangi kardynała prezbitera[2]. W 2015 został członkiem kolegium ds. odwołań od wyroków dotyczących przestępstw zastrzeżonych w Kongregacji Nauki Wiary[3][4]. 31 marca 2015 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z urzędu prefekta Kongregacji ds. Edukacji Katolickiej[5][6].

Uchodzi za jednego z najlepszych współczesnych znawców prawa kanonicznego. Jest autorem i współautorem licznych publikacji książkowych oraz artykułów w czasopismach kanonicznych i pracach zbiorowych. Łącznie jego bibliografia przekracza 550 publikacji w 12 językach. Poza językiem polskim posługuje się także językiem włoskim, łaciną, francuskim, hiszpańskim i angielskim.

Uczestnik konklawe 2005 i konklawe 2013 roku. 11 października 2019 w związku z ukończeniem 80 lat utracił prawo udziału w konklawe[7].

Odznaczenia, tytuły i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Postanowieniem Prezydenta RP z dnia 9 listopada 2009 został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[8].

Tytuł doctora honoris causa przyznały mu: Akademia Teologii Katolickiej w Warszawie (1998), Katolicki Uniwersytet Lubelski (1999)[9], Uniwersytet w Pasawie (2001), Uniwersytet Komeńskiego w Bratysławie (2002)[10], Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (2004), Uniwersytet Śląski w Katowicach (2010)[11], Uniwersytet Katolicki w Rużomberku (2013)[12] oraz Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu (2018)[13].

W 2006 otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Poznania[14].

Został laureatem Nagrody im. Księdza Idziego Radziszewskiego Towarzystwa Naukowego KUL za rok 2012[15], a także Diamentowego Feniksa 2017 przyznanego przez Stowarzyszenie Wydawców Katolickich[16]

W 2010 za wkład w dzieło pojednania został uhonorowany Komandorią Missio Reconciliationis. Od 2008 jest filistrem honoris causa Korporacji Akademickiej Magna-Polonia[17].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Ksiądz Kardynał Zenon Grocholewski. miedzichowo.pl (arch.). [dostęp 2016-04-25].
  2. ↑ Stolica Apostolska: tegoroczne kanonizacje 23 października. radiovaticana.va, 2011-02-21. [dostęp 2016-04-25].
  3. ↑ Nomina dei Membri del Collegio per l’esame dei ricorsi alla Sessione Ordinaria presso la Congregazione per la Dottrina della Fede (wł.). press.vatican.va, 2015-01-21. [dostęp 2015-01-21].
  4. ↑ Nominacje w nowym kolegium Kongregacji Nauki Wiary ds. odwołań od wyroków dotyczących przestępstw zastrzeżonych; jednym z członków kard. Grocholewski. pl.radiovaticana.va, 2015-01-21. [dostęp 2015-01-21].
  5. ↑ Nomina del Prefetto della Congregazione per l’Educazione Cattolica (wł.). press.vatican.va, 2015-03-31. [dostęp 2015-04-01].
  6. ↑ Kard. Versaldi zastąpi kard. Grocholewskiego. ekai.pl (arch.), 2015-03-31. [dostęp 2018-11-25].
  7. ↑ Kolejny polski kardynał traci prawo udziału w konklawe. deon.pl. [dostęp 2019-10-11].
  8. ↑ M.P. z 2010 r. nr 28, poz. 349. [dostęp 2010-11-24].
  9. ↑ Doktorzy Honoris Causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II. kul.pl. [dostęp 2011-02-23].
  10. ↑ Doktorat honoris causa dla kard. Grocholewskiego. opoka.org.pl (arch.), 2002-09-13. [dostęp 2018-02-20].
  11. ↑ Doktorzy honoris causa Uniwersytetu Śląskiego. us.edu.pl. [dostęp 2011-02-21].
  12. ↑ Słowacja: ks. kard. Grocholewski doktorem honoris causa. radiomaryja.pl, 2013-09-25. [dostęp 2013-12-01].
  13. ↑ I. Cieślik: Uroczystość wręczenia tytułu doktora honoris causa UPP JE Kardynałowi Zenonowi Grocholewskiemu. skylark.up.poznan.pl, 2018-11-23. [dostęp 2018-11-24].
  14. ↑ Honorowi i zasłużeni obywatele Miasta Poznania. poznan.pl. [dostęp 2013-02-17].
  15. ↑ Nagroda im. Księdza Idziego Radziszewskiego. kul.pl. [dostęp 2013-05-27].
  16. ↑ Warszawa: wręczono nagrody FENIKS 2017. ekai.pl, 2017-04-01. [dostęp 2017-04-04].
  17. ↑ B. P. Wróblewski, Informator Poznańskiego Koła Międzykorporacyjnego, Poznań 2009, s. 45.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

p • d • e
Papież Jan Paweł II
  • 16 października 1978 – 2 kwietnia 2005
Biografia
John paul 2 coa.svg
Pontyfikat
Dramaty i książki
Dokumenty papieskie
Współpracownicy
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zenon_Grocholewski&oldid=57728631”