Zenon Smutniak

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zenon Smutniak
generał brygady pilot w st. spocz. generał brygady pilot w st. spocz.
Data i miejsce urodzenia

3 grudnia 1950
Szczebrzeszyn

Przebieg służby
Lata służby

od 1970

Siły zbrojne

LWP
SZ RP

Formacja

Siły Powietrzne RP

Jednostki

• Lotnicza Akademia Wojskowa
• 38 lpsz
• 60 lotniczy pułk szkolny

więcej patrz tekst

Stanowiska

• pilot instruktor
• starszy pilot - instruktor
• dowódca klucza
• zastępca dowódcy eskadry lotniczej
• szef rozpoznania powietrznego
• dowódca eskadry
• dowódca pułku lotnictwa

więcej patrz tekst

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Zasłużony Pilot Wojskowy Odznaka pilota (M. Klasa)

Zenon Ksawery Smutniak[1] (ur. 3 grudnia 1950 w Szczebrzeszynie[2]) – polski pilot wojskowy; generał brygady Wojska Polskiego; doktor nauk wojskowych[3]; dowódca 2 Dywizji Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego (1995–1998); dowódca 2 Brygady Lotnictwa Taktycznego (1998–2000); komendant-rektor Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych (2000–2002); zastępca dowódcy Połączonego Centrum Operacji Powietrznych NATO (2003–2006).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Zenon Smutniak urodził się 3 grudnia 1950 w Szczebrzeszynie. W 1969 ukończył Technikum Elektryczne w Zamościu[4].

Przebieg służby wojskowej[edytuj | edytuj kod]

Służbę wojskową rozpoczął w 1970 jako elew Technicznej Szkoły Wojsk Lotniczych w Zamościu. W roku 1971 podjął studia w Wyższej Oficerskiej Szkole Lotniczej w Dęblinie, które ukończył w 1975, z drugą lokatą, jako pilot. Promowany na podporucznika w roku 1975 przez gen. dyw. Henryka Michałowskiego[2]. Po promocji skierowany został do 38 lotniczego pułku szkolnego w Modlinie, następnie do 60 lotniczego pułku szkolnego WOSL w Radomiu. Służył tam do 1981, pełniąc kolejno obowiązki pilota-instruktora, starszego pilota-instruktora, dowódcy klucza i zastępcy dowódcy eskadry lotniczej[2]. We wrześniu 1981 został skierowany na studia w Wojskowej Akademii Lotniczej w Monino w ZSRR, po ukończeniu których w lipcu 1984 objął stanowisko szefa rozpoznania powietrznego w 6 pułku lotnictwa myśliwsko-bombowego z 2 Dywizji Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego w Pile. W sierpniu 1984 został skierowany do Tomaszowa Mazowieckiego, gdzie objął funkcję dowódcy eskadry w 66 lotniczym pułku szkolnym WOSL[4][2].

W październiku 1985 powraca do Piły na stanowisko dowódcy eskadry lotniczej, następnie zastępcy dowódcy 6 pułku lotnictwa myśliwsko-bombowego. Od 20 sierpnia 1988 do 19 listopada 1991 sprawuje funkcję dowódcy 6 pułku lotnictwa myśliwsko-bombowego w Pile. W listopadzie 1991 został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy 2 Dywizji Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego w Pile. W 1992 awansowany na pułkownika i został skierowany na Podyplomowe Studia Operacyjno-Strategiczne w Akademii Obrony Narodowej, po czym po ich ukończeniu w 1993 ponownie wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy 2 DLM-B[2].

Zenon Smutniak
Od 1976 pilotował w 60 lpsz Mig-15
Pilotował samolot Lim-2
Pilotował samolot MiG-21
Pilotował samolot Su-22
Pilotował TS-11 Iskra bis DF

W latach 1995–1998 dowodził 2 Dywizją Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego w Pile[2]. W roku 1998 ukończył 6-miesięczny kurs języka angielskiego w Borden, w Kanadzie[5]. 1 sierpnia 1998 przyjął obowiązki dowódcy 2 Brygady Lotnictwa Taktycznego w Poznaniu. W lutym 2000 wygrał ogłoszony konkurs i został komendantem-rektorem Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych w Dęblinie[2]. W latach 2000–2004 był prezesem Aeroklubu „Orląt” w Dęblinie[6]. 15 sierpnia 2000 podczas uroczystości z okazji Święta Wojska Polskiego na dziedzińcu Belwederu został awansowany na stopień generała brygady. Akt mianowania odebrał z rąk prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Aleksandra Kwaśniewskiego[7][5][2]. W roku 2002 objął stanowisko asystenta dowódcy WLiOP (gen. broni pil. Ryszard Olszewski)[2]. W latach 2003–2006 sprawował funkcję zastępcy dowódcy Połączonego Centrum Operacji Powietrznych NATO w Danii[8]. Po powrocie został zastępcą komendanta-rektora Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych[9]. W roku 2008 po 38 latach służby zakończył zawodową służbę wojskową[10].

Pilot klas mistrzowskiej z nalotem ponad 2100 godzin. Żona Bożena i córka Katarzyna. Uprawia tenis ziemny, pływanie i siatkówkę. Interesuje się historią lotnictwa i techniką lotniczą. Biegle zna język rosyjski i angielski[5].

Awanse[2][edytuj | edytuj kod]

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

i inne

Garnizony w przebiegu służby[edytuj | edytuj kod]

W 38 letniej służbie wojskowej był w następujących garnizonach[12][2]:

Garnizony Smutniaka
Garnizon Dęblin (1971–1975; 2007)
Garnizon Radom (1976–1981)
Garnizon Monino w ZSRR (1981–1984)
Garnizon Piła (1984;1985–1992)
Garnizon Warszawa (1992–1993)
Garnizon Poznań (1998–2000)
  1. Zamość (1970–1971) → Dęblin (1971–1975) ↘
  2. Modlin (1975–1976) → Radom (1976–1981) ↘
  3. Monino (1981–1984) ↘
  4. Piła (1984–1984) → Tomaszów Mazowiecki (1984–1985) ↘
  5. Piła (1985–1992) ↘
  6. Warszawa (1992–1993) → Piła (1993–1998)↘
  7. Kanada (1998) ↘
  8. Poznań (1998–2000) → Dęblin (2000–2002) → Warszawa (2002–2003)↘
  9. Dania (2003–2006)↘
  10. Dęblin (2006–2008)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b M.P. z 2006 r. nr 1, poz. 9 – pkt 7.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l Jędrzejko, Krogulski i Paszkowski 2002 ↓, s. 280.
  3. ↑ Dr Zenon Smutniak, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2023-04-26].[martwy link]
  4. ↑ a b Zieliński 2001 ↓, s. 535.
  5. ↑ a b c d Zieliński 2001 ↓, s. 536.
  6. ↑ Historia Aeroklubu „Orląt” w Dęblinie. aerokluborlat.pl. [dostęp 2023-04-26].
  7. ↑ Nominacje generalskie z okazji dnia Wojska Polskiego. prezydent.pl, 2000-08-15. [dostęp 2021-01-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-14)].
  8. ↑ Komorowski 2006 ↓, s. 19.
  9. ↑ Komorowski 2007 ↓, s. 17.
  10. ↑ Smutniak Zenon. zamosciopedia.pl. [dostęp 2023-04-26].
  11. ↑ M.P. z 2000 r. nr 31, poz. 644 – pkt 49.
  12. ↑ Zieliński 2001 ↓, s. 535–536.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Józef Zieliński: Dowódcy pułków lotnictwa polskiego 1921-2000. Poznań: Redakcja Czasopism WLOP, 2001. ISBN 83-909008-6-6.
  • Mariusz Jędrzejko, Mariusz Krogulski, Marek Paszkowski: Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989-2002). Warszawa: Von Borowiecky, 2002. ISBN 83-87689-46-7.
  • Krzysztof Komorowski (red.), Kronika Wojska Polskiego 2006, Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2007, s. 17, ISSN 1734-2317.
  • Krzysztof Komorowski (red.), Kronika Wojska Polskiego 2005, Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2006, s. 19, ISSN 1734-2317.
  • Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” z 2000; 2005

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zenon_Smutniak&oldid=73190513”