Zenta Mauriņa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zenta Mauriņa
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 grudnia?/15 grudnia 1897
Lejasciems, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

25 kwietnia 1978
Bazylea, Szwajcaria

Narodowość

łotewska

Język

łotewski, niemiecki

Alma Mater

Uniwersytet Łotwy

Dziedzina sztuki

poezja, esej

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Zasługi RFN

Zenta Mauriņa (ur. 15 grudnia 1897 w Lejasciems, Imperium Rosyjskie, zm. 25 kwietnia 1978 w Bazylei, Szwajcaria) – łotewska pisarka, tłumaczka i filolożka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jej ojcem był łotewski lekarz Roberts Mauriņš, a matką Melanie z domu Knappe, pianistka pochodzenia niemieckiego z Sankt Petersburga. Zenta z domu wyniosła trzy języki: łotewski, rosyjski i niemiecki. Krótko po urodzeniu rodzina przeniosła się do Grobiņy koło Lipawy. W wieku pięciu lat zachorowała na chorobę Heinego-Medina, przez co do końca życia musiała poruszać się na wózku inwalidzkim. W 1915 zdała maturę z wyróżnieniem w rosyjskim gimnazjum w Lipawie. W latach 1921-1923 studiowała filozofię na Uniwersytecie Łotwy w Rydze, a następnie filologię języków bałtyckich. Wykładała w Łotewskim Instytucie Pedagogicznym. W 1938 otrzymała tytuł doktora filozofii za badania prac łotewskiego poety i filozofa Fricisa Bārdy. W 1944 uciekła przed nadciągającą Armią Czerwoną do Niemiec[1]. Od 1946 mieszkała w Uppsali w Szwecji, gdzie wykładała na miejscowym Uniwersytecie. W 1966 przeprowadziła się do Bad Krozingen w Badenii-Wirtembergii[2]. Została pochowana na miejscowym cmentarzu. Była żoną łotewskiego pisarza, tłumacza i parapsychologa Konstantina Raudive.

Znaczek Poczty Łotewskiej z 1996

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Do 1944 opublikowała na Łotwie 19 książek, w tym monografie łotewskich pisarzy Rainisa, Jānisa Poruksa, Anny Brigadere i Fricisa Bārdy, jak również Dantego i Fiodora Dostojewskiego. Po wojnie wydała 20 książek w języku łotewskim i 27 po niemiecku. Jej prace były tłumaczone na wiele języków, w tym włoski, angielski, rosyjski, szwedzki, duński, fiński i holenderski[3].

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

  • 1996 – znaczek pocztowy wydany przez Pocztę Łotewską[1]
  • 2013 – W muzeum w Bad Krozingen odtworzono pokój pracy Zenty Mauriņy[4]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Маурини (Maurina) Зента (1897—1978). philatelia.ru. [dostęp 2016-05-10]. (ros.).
  2. Was hat eine lettische Sonderbriefmarke mit Bad Krozingen zu tun?. Badische Zeitung. [dostęp 2016-05-10]. (niem.).
  3. Walantina Siława: Десять заповедей от Зенты Маурини. stihi.ru. [dostęp 2016-05-10]. (ros.).
  4. Das Stadtmuseum im Litschgihaus. Stadt Bad Krozingen. [dostęp 2016-05-10]. (niem.).