Zespół awaro-didojski
Wygląd
Zespół awaro-didojski[1] – grupa blisko z sobą spokrewnionych języków kaukaskich, używanych przez ludność w południowym Dagestanie oraz (częściowo) w północnym Azerbejdżanie.
Obok określenia zespół awaro-didojski, używa się także terminów: języki awaro-ando-cezyjskie[2], awaro-ando-didojskie[2], ando-awaro-didojskie[3].
W zespole awaro-didojskim wyróżnia się następujące podgrupy:
- Język awarski – największy spośród języków dagestańskich, używany w Dagestanie jako główny język literacki (obok rosyjskiego), a także w charakterze lingua franca przez niemal wszystkie niewielkiе etnosy zamieszkujące głównie południową część republiki.
- Języki didojskie (cezyjskie), do których zaliczane są:
- język chunzybski (inna nazwa: chunzalski)
- język chwarszyjski
- język cezyjski (inna nazwa: didojski)
- język ginuchijski (inne nazwy: ginuchski, hinuchijski, hinuchski)
- język kapuczyński (inna nazwa: beżtyjski)
- Języki andyjskie, do których zaliczane są:
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zbigniew Gołąb , Adam Heinz , Kazimierz Polański , Słownik terminologii językoznawczej, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1968, s. 286, OCLC 878841339 .
- ↑ a b Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 58, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 [zarchiwizowane] (pol.).
- ↑ M.A. Agłarow , Andijcy: istoriko-etnograficzeskoje issledowanije, Machaczkała: Izdat. Jupitier, 2002, s. 249, ISBN 5-7895-0041-2, OCLC 53345927 [dostęp 2023-09-24] (ros. • ang.).