Ziba Paşa qızı Qəniyeva

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Ziba Ganijewa)
Ziba Paşa qızı Qəniyeva
Ilustracja
młodszy porucznik młodszy porucznik
Data i miejsce urodzenia

20 sierpnia 1923
Şamaxı

Data i miejsce śmierci

2010
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1941–1943

Siły zbrojne

Armia Czerwona

Stanowiska

strzelec wyborowy,
telegrafistka

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa (front wschodni)

Późniejsza praca

filolog

Odznaczenia
Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za obronę Moskwy”

Ziba Paşa qızı Qəniyeva (ros. Зиба Паша кызы Ганиева; ur. 20 sierpnia 1923 w Şamaxı[1], zm. 2010 w Moskwie) – radziecka filolożka i strzelec wyborowy podczas II wojny światowej (Front Północno-Zachodni, 3 Moskiewska Komunistyczna Dywizja Strzelecka[2]), mająca na koncie 21 zabitych, nagrodzona medalem „Za obronę Moskwy”, odznaczona Orderem Czerwonego Sztandaru oraz Orderem Czerwonej Gwiazdy[3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ojciec Ganijewej był Azerem, natomiast matka Uzbeczką[4]. W 1937 roku wyjechała do Taszkentu, gdzie wstąpiła do szkoły choreografii przy w nowo powstałej Filharmonii Uzbeckiej. W 1940 roku przeprowadziła się do Moskwy, by uczęszczać na Rosyjski Uniwersytet Sztuki Teatralnej, jednak 7 listopada 1941 roku, niedługo po utworzeniu frontu wschodniego, wstąpiła jako ochotniczka do armii. Jej towarzyszką była inna snajperka, Nina Sołowiej.

Podczas wojny Ganijewa była radiotelegrafistką i szpiegiem (szesnaście razy przekraczała linię frontu). Brała udział w bitwie pod Moskwą. W 1942 roku jej służba wojskowa została przerwana po tym jak została ciężko ranna podczas operacji na przedmieściach Moskwy. Została zabrana z miejsca bitwy, a następnie spędziła jedenaście miesięcy w szpitalu.

Po wojnie kontynuowała naukę w szkole wyższej, a w 1965 roku uzyskała stopień kandydata nauk filologicznych.

Prace[edytuj | edytuj kod]

  • Qorkinin dekadentçiliyə və naturalizmə qarşı mübarizəsi, „Azərbaycan”, nr 6, 1955
  • O satirie Gor´kogo w pieriod pierwoj russkoj riewolucyi (О сатире Горького в период первой русской революции), „Litieraturnyj Azierbajdżan”, nr 12, 1955
  • Stranicy iz istorii riewolucyonnoj poezii na urdu (Страницы из истории революционной поэзии на урду), „Narody Azii i Afriki”, nr 2, 1970,

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. СОВЕТСКИЕ СНАЙПЕРЫ 1941 – 1945.
  2. Азәрбајҹан Совет Енсиклопедијасы (1979), tom 3, s. 137.
  3. САВАШ – Военно-исторический сайт.. [dostęp 2008-04-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-04-05)].
  4. ВЕЛИКИЙ РАЗЛОМ.