Ziemiełowice

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ziemiełowice
wieś
Ilustracja
Pałac, elewacja południowa
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Powiat

namysłowski

Gmina

Namysłów

Strefa numeracyjna

77

Kod pocztowy

46-100[2]

Tablice rejestracyjne

ONA

SIMC

0499873

Położenie na mapie gminy Namysłów
Mapa konturowa gminy Namysłów, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Ziemiełowice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Ziemiełowice”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Ziemiełowice”
Położenie na mapie powiatu namysłowskiego
Mapa konturowa powiatu namysłowskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ziemiełowice”
Ziemia51°02′31″N 17°44′33″E/51,041944 17,742500[1]

Ziemiełowice (niem. Simmelwitz) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie namysłowskim, w gminie Namysłów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Ziemiełowice są położone 4 km na południowy wschód od Namysłowa, przy głównej drodze prowadzącej do Opola.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy wieś wzmiankowano w dokumentach źródłowych w roku 1309 pod nazwą Zemilewicz, po czym w roku 1353 zanotowano ją jako Symelwicz. W 1475 roku w łacińskich statutach Statuta Synodalia Episcoporum Wratislaviensium miejscowość wymieniona jest w zlatynizowanej staropolskiej formie Semilwicz[3].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pałac jesienią
Kościół pw. św. Marii Magdaleny

Rozwój majątku ziemskiego przypadł na wiek XVIII i XIX. Wzniesiono wówczas szereg budynków gospodarczych, w tym gorzelnię i kuźnie dworską. W XIX wieku właścicielem dóbr został Rudolf von Methner, którego majątek rozciągał się na obszarze 700 ha. Zajmowano się w nim uprawą roli, a także wypasem owiec, oraz hodowlą bydła. W 1898 roku stary dwór przeznaczono dla ogrodnika i przebudowano go z użyciem konstrukcji ryglowej (ramowej).

Układ przestrzenny wsi ukształtowany w XIX wieku zachował swój charakter, z typowym podziałem na parcele, z zabudowaniami ustawionymi szczytami do ulicy. Większość budynków mieszkalnych i gospodarczych pochodzi z początku XX wieku. Ziemiełowice przed 1945 rokiem należały do grona tych miejscowości ziemi namysłowskiej, w których mimo częściowej germanizacji, utrzymał się żywioł polski, a miejscowa ludność w sporej większości zachowała polsko brzmiące nazwiska i polską mowę.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[4]:

  • prezbiterium kościoła, obecnie kościół fil. pw. św. Marii Magdaleny, gotyckie z poł. XIV w., l. 1958-1960, pierwotnie istniała mała kapliczka, którą po dobudowaniu gotyckiego prezbiterium i drewnianej nawy zamieniono na zakrystię. Po pożarze w 1762 roku kościół popadł w ruinę. Dopiero w latach 1958-60 mieszkańcy Ziemiełowic odbudowali oryginalny, murowany z cegły w polskim wątku, gotycki korpus prezbiterium. wypisane z księgi rejestru
  • zespół pałacowy, z k. XIX w.:
    • pałac, w 1898 roku w szczycie świetności majątku, rodzina Methnerów wzniosła eklektyczny pałac, z przewagą form neomanierystycznych i neobarokowych. W latach 80. XX w. pałac sukcesywnie niszczał i popadał w ruinę, z której na początku XXI wieku podniosła go rodzina Praskich z Opola
    • park krajobrazowy - park angielski, który także nosił cechy eklektyczne, czego wyrazem był francuski ogród przy południowej elewacji pałacu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Elżbieta Molak, Ireneusz Racławicki, Zapomniane zabytki Dwory i pałace wiejskie południowej Polski Śląsk Opolski, 2009
  • Dariusz Karbowiak, Marek Rzewuski, Ziemia Namysłowska, Namysłów 1999