Zjawisko Kernohana-Woltmana
Zjawisko Kernohana-Woltmana (inaczej fenomen Kernohana-Woltmana, zjawisko wcięcia Kernohana, ang Kernohan-Woltman notch phenomenon) – zespół występujący w nadnamiotowych procesach ekspansywnych, powodujący wgłobienie podnamiotowe oraz ucisk nerwu okoruchowego i przesunięcie pnia mózgu w stronę przeciwną.
Obraz kliniczny:
- szeroka, sztywna źrenica po stronie przeciwnej do procesu ekspansywnego (porażenie nerwu III)
- objawy niedowładu/porażenia połowiczego po stronie toczącego się procesu (ucisk przeciwstronnego konaru mózgu i dróg korowo-rdzeniowych przez ostry brzeg namiotu móżdżku).
Jest to tzw. objaw błędnie lokalizujący[1].
Opisany zespół objawów najczęściej powstaje w przebiegu przewlekłego krwiaka podtwardówkowego[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Gregory L. Henry i inni, Stany nagłe w neurologii : od objawu do rozpoznania, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2007, ISBN 978-83-200-3233-8, OCLC 749593256 [dostęp 2021-01-06] .
- ↑ Jolanta Turowska-Kowalska , Przemysław Nowacki , Objawy błędnie lokalizujące w neurologii, „Polski Przegląd Neurologiczny”, 9 (3), 2013, s. 120–124, ISSN 1734-5251 .