Zjawisko Kernohana-Woltmana

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zjawisko Kernohana-Woltmana (inaczej fenomen Kernohana-Woltmana, zjawisko wcięcia Kernohana, ang Kernohan-Woltman notch phenomenon) – zespół występujący w nadnamiotowych procesach ekspansywnych, powodujący wgłobienie podnamiotowe oraz ucisk nerwu okoruchowego i przesunięcie pnia mózgu w stronę przeciwną.

Obraz kliniczny:

Jest to tzw. objaw błędnie lokalizujący[1].

Opisany zespół objawów najczęściej powstaje w przebiegu przewlekłego krwiaka podtwardówkowego[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Gregory L. Henry i inni, Stany nagłe w neurologii : od objawu do rozpoznania, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2007, ISBN 978-83-200-3233-8, OCLC 749593256 [dostęp 2021-01-06].
  2. Jolanta Turowska-Kowalska, Przemysław Nowacki, Objawy błędnie lokalizujące w neurologii, „Polski Przegląd Neurologiczny”, 9 (3), 2013, s. 120–124, ISSN 1734-5251.