Zmuszanie do określonego zachowania
Ten artykuł od 2016-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
| ||
KK z 1997 | ||
Ciężar gatunkowy | występek | |
Przepis | art. 191 k.k. | |
Kara | pozbawienia wolności do lat 3 | |
Strona podmiotowa | umyślna w zamiarze bezpośrednim | |
Odpowiedzialność od 15. roku życia | tak | |
Typ kwalifikowany |
typ kwalifikowany dotyczy działania w celu wymuszenia zwrotu wierzytelności | |
Typ uprzywilejowany |
nie | |
Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych |
Zmuszanie do określonego zachowania – występek polegający na stosowaniu przemocy wobec osoby lub groźby bezprawnej w celu zmuszenia innej osoby do działania, zaniechania lub znoszenia.
Przemoc wobec osoby to działanie fizyczne bezpośrednio skierowane wobec pokrzywdzonego albo innej osoby (najczęściej takiej, z którą pokrzywdzonego łączy związek uczuciowy, np. dziecka).
Przestępstwo zostaje dokonane z chwilą zastosowania przez sprawcę przemocy wobec osoby lub groźby bezprawnej. Skutek w postaci podjęcia określonych czynności przez pozostającego pod wpływem przymusu pokrzywdzonego nie należy do znamion przestępstwa i nie ma znaczenia dla jego zaistnienia
Tej samej karze podlega, kto w celu zmuszenia innej osoby do działania, zaniechania lub znoszenia stosuje przemoc innego rodzaju uporczywie lub w sposób istotnie utrudniający innej osobie korzystanie z zajmowanego lokalu mieszkalnego.
Sprawca realizuje typ kwalifikowany przestępstwa zmuszania, jeśli działa w celu wymuszenia zwrotu wierzytelności obiektywnie istniejącej w myśl stosownych przepisów prawa cywilnego. Osoba, która w sposób przestępny domaga się zwrotu wierzytelności nieistniejącej nie popełnia przestępstwa zmuszania. Jej zachowanie stanowi bowiem realizację znamion surowiej karanego występku wymuszenia rozbójniczego[potrzebny przypis]. Odmienne stanowisko zajmuje Sąd Najwyższy, który uważa, że dla przypisania typu kwalifikowanego zmuszania wystarcza, że sprawca działa w subiektywnym przekonaniu (także błędnym), ze wymusza zwrot istniejącej wierzytelności.
Przestępstwo obejmuje także zmuszanie do podjęcia czynności religijnej lub udziału obrzędzie religijnym oraz zmuszanie do powstrzymania się od nich, co w obecnym kodeksie nie stanowi odrębnego przestępstwa. Było ono przewidziane w art. 196 kodeksu karnego z 1969. Kodeks ten przewidywał za nie karę pozbawienia wolności do 5 lat[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ustawa z dnia 19 kwietnia 1969 r. Kodeks karny (Dz.U. z 1969 r. nr 13, poz. 94, z późn. zm.) (uchylony).