Znieczulenie ogonowe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rycina przedstawiająca kość krzyżową (łac. os sacrum) i guziczną (łac. os coccygis) z widocznym u dołu kości krzyżowej rozworem krzyżowym (łac. hiatus sacralis).

Znieczulenie ogonowe (ang. caudal anesthesia) – rodzaj znieczulenia, w którym środek miejscowo znieczulający wprowadza się do ogonowej części przestrzeni nadtwardówkowej przez rozwór krzyżowy, w celu znieczulenia korzeni nerwów krzyżowych i dolnych odcinków lędźwiowych. Obecnie ten typ znieczulenia wykonywany jest głównie u dzieci[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Marie T. O’Toole (red.), Mosby’s medical dictionary, wyd. 9, St. Louis: Elsevier/Mosby, 2013, s. 308, ISBN 978-0-323-08541-0, OCLC 788298656.