Zofia Jarema

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zofia Jarema
z domu Leśniewska
Data i miejsce urodzenia

15 maja 1919
Warszawa

Data i miejsce śmierci

11 grudnia 2008
Kraków

Zawód, zajęcie

artystka teatru lalek, reżyserka, scenografka

Narodowość

polska

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski
ASP w Krakowie

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 10-lecia Polski Ludowej

Zofia Jarema-Holeksa z domu Leśniewska[1] (ur. 15 maja 1919 w Warszawie, zm. 11 grudnia 2008 w Krakowie) – polska artystka teatru lalek, reżyser i scenograf.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiowała historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim, a następnie rzeźbę i scenografię w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W latach 1938-1939 pracowała w krakowskim Teatrze Cricot. W 1939 wraz z mężem Władysławem pracowała w Państwowym Polskim Teatrze Lalek w Grodnie, gdzie była kierownikiem pracowni plastycznej. W 1941 powróciła do Warszawy, a po upadku powstania warszawskiego była więźniarką obozów koncentracyjnych w Stutthofie i Alvorwerk[1].

W 1945 wraz z mężem założyła Teatr Lalki, Maski i Aktora „Groteska” w Krakowie, którego w latach 1949–1975 była dyrektorką; zajmowała się tamże również reżyserowaniem przedstawień oraz ich scenografią. Do jej najbardziej znanych realizacji należą: Gdyby Adam był Polakiem z 1955, Noc cudów, Męczeństwo Piotra Oheya z 1959 (debiut Sławomira Mrożka), Czarowna noc z 1964, Dom na granicy z 1979[1].

Odznaczona Krzyżem Kawalerskim (1964) i Krzyżem Oficerskim (2005)[2] Orderu Odrodzenia Polski oraz Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955)[3] i innymi odznaczeniami.

Pochowana na cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty w Krakowie (kw. XC-5-9)[4].

Grób Zofii Jaremy na cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty w Krakowie

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Anna Stafiej, Dama w fioletach, „Kraków” nr 1 (51), styczeń 2009.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]