Zofia Leśniowska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zofia Wanda Leśniowska
Ilustracja
Zofia Leśniowska (1942)
porucznik porucznik
Data i miejsce urodzenia

1912 lub 1913
Lwów

Data i miejsce śmierci

4 lipca 1943
Gibraltar

Przebieg służby
Siły zbrojne

Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

Pomocnicza Służba Wojskowa Kobiet

Stanowiska

komendantka główna PSK

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa (kampania wrześniowa)

Odznaczenia
Honorowa Odznaka PCK
Multimedia w Wikimedia Commons
Zofia Leśniowska oraz adiutanci generała Władysława Sikorskiego por. pilot Czesław Główczyński i por. marynarki Józef Ponikiewski
Symboliczny grób Zofii Leśniowskiej na warszawskim Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Zofia Wanda Leśniowska (ur. 1912 lub 1913 we Lwowie, zm. 4 lipca 1943 w Gibraltarze) – córka generała Władysława Sikorskiego, porucznik Wojska Polskiego, działaczka Polskiego Czerwonego Krzyża.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Zofia Leśniowska była córką gen. Władysława Sikorskiego i Heleny Zubczewskiej, poślubionych w 1909. Według różnych źródeł urodziła się 2 marca 1912[1] lub 24 marca 1913 we Lwowie[2].

30 września 1936 w Parchaniu wyszła za mąż za porucznika Stanisława Leśniowskiego (1904-1987[3], syna urzędnika rolniczego Stanisława Leśniowskiego[4]).

Po wybuchu II wojny światowej 7 września 1939 roku ojciec zlecił jej organizację ruchu oporu. Jej mieszkanie w Warszawie przy ul. Górskiego było wykorzystywane w celach konspiracyjnych. Na początku 1940 roku została wywieziona przez kuriera Samsona Mikicińskiego do Francji[5]. Odtąd towarzyszyła ojcu jako jego sekretarka, tłumacz i doradca.

16 listopada 1942 roku minister spraw wojskowych generał dywizji Marian Kukiel mianował ją komendantką główną Pomocniczej Służby Kobiet[6]. Z dniem 18 lutego 1943 roku została zwolniona na własną prośbę ze stanowiska komendantki głównej Pomocniczej Służby Wojskowej Kobiet przez ministra obrony narodowej generała Mariana Kukiela[7] (jej zastępczynią, a następnie pełniącą obowiązki komendantki była Maria Leśniakowa). Pełniła funkcję komendantki plutonu w Wojskowej Służbie Kobiet[2].

Według oficjalnych źródeł zginęła 4 lipca 1943 w katastrofie lotniczej w morzu pod Gibraltarem[2], wraz ze swoim ojcem, ale jej ciała nigdy nie odnaleziono. Była odznaczona Honorową Odznaką PCK.

Kontrowersje wokół katastrofy lotniczej[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Kontrowersje wokół okoliczności śmierci generała Władysława Sikorskiego.

Udział Zofii Leśniowskiej w śmierci generała Sikorskiego jest przedmiotem teorii spiskowych. Jej ciało nie zostało odnalezione, a obecność u boku generała w owych tragicznych dniach wiąże się z wieloma kontrowersjami i niedomówieniami. Jak podawali świadkowie, była ona kilkakrotnie ostrzegana przed udziałem w feralnym locie samolotu, podobno telefonicznie przez samego Churchilla. Powstały również hipotezy mówiące o jej nieobecności podczas lotu, porwaniu i osadzeniu w obozach pod Moskwą, a później w głębi kraju, gdzie miała być z oddali widziana przez polskich oficerów, m.in. przez cichociemnego Tadeusza Kobylińskiego[8]. Badający katastrofę Tadeusz Kisielewski stwierdził, że nie ma źródła potwierdzającego fakt wejścia na pokład samolotu córki generała Sikorskiego[9]. Dodatkowo jej bransoletka z monogramem wkrótce potem miała zostać odnaleziona w kairskim hotelu Mena House.

Ustalenia śledztwa Instytutu Pamięci Narodowej z 2009 roku wykluczyły teorie dotyczące domniemanego zamordowania członków lotu jeszcze przed startem samolotu oraz sfingowania ich śmierci w katastrofie, przesądzając, że śmierć Władysława Sikorskiego nastąpiła najwcześniej w chwili uderzenia samolotu w wodę[10]. Tym samym, podaje to w wątpliwość również teorie dotyczące wcześniejszego porwania Zofii Leśniowskiej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Polski Słownik Biograficzny, zeszyt nr 154 z 1997 r., T. XXXVII/3, s. 478 (biogram Władysława Sikorskiego).
  2. ↑ a b c Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939-1945. Londyn: Instytut Historyczny im. Gen. Sikorskiego, 1952, s. 339.
  3. ↑ Najbliższa rodzina generała Władysława Sikorskiego. sikorskich.republika.pl. [dostęp 2013-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-12)]. (pol.).
  4. ↑ Stanisław Leśniowski. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-09-30].
  5. ↑ Sławomir Koper, Piekiełko nad Wisłą. Sceny z życia polskich elit pod okupacją., wyd. Bellona, 2019, rozdział 3 - Przypadek Samsona Mikicińskiego ISBN 978-83-11-15668-5
  6. ↑ Kukiel 1942 ↓, s. 31.
  7. ↑ Kukiel 1943 ↓, s. 58.
  8. ↑ Baliszewski: Bransoletka Zofii
  9. ↑ Kto porwał córkę generała Sikorskiego. Rozmowa z Tadeuszem Kisielewskim. „Uważam Rze Historia”, nr 2, maj 2012, s. 58-59.
  10. ↑ 76. rocznica śmierci gen. Władysława Sikorskiego – 4 lipca 2019. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2020-04-13].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zofia_Leśniowska&oldid=70979023”