Zofia Rościszewska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zofia Rościszewska
Zofia Kamińska
Róża, Siotra Róża
Data urodzenia

1918

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Krajowa

Jednostki

Batalion Miotła,
Batalion Pięść (2 kompania, pluton „Pionka”),
Batalion Czata 49 (pluton „Ruskiego”, pluton „Jędrasa”, pluton „Marka”)

Stanowiska

sanitariuszka

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa, powstanie warszawskie

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941)

Zofia Rościszewska, po wojnie Zofia Kamińska, pseud. „Róża”, „Siostra Róża” (ur. ok. 1918, zm. przed 1949) – studentka fizyki, sanitariuszka w powstaniu warszawskim.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Przed II wojną światową była studentką fizyki w Warszawie. W czasie okupacji prowadziła tajne komplety[1]. Mieszkając przy ul. Zakroczymskiej organizowała również kursy przygotowawcze do powstania zbrojnego[2].

W czasie powstania warszawskiego, pełniąc funkcję sanitariuszki, przeszła szlak bojowy Wola – Stare Miasto – kanałami do ŚródmieściaGórny Czerniaków – kanałami na Mokotów i Lasy Kabackie. Służyła kolejno w batalionie „Miotła”, batalionie „Pięść” (2 kompania, pluton „Pionka”). Od 6 sierpnia – w batalionie „Czata 49” (pluton „Ruskiego”, pluton „Jędrasa”, pluton „Marka”), gdzie była kierowniczką stałego punktu sanitarnego. Wraz z sierż. Marianem Kamińskim „Pionkiem” (dowódcą plutonu w batalionie „Pięść”), przedarła się w nocy z 24 na 25 września 1944 roku do Lasów Kabackich[1]. Służyła w Kedywie w Obwodzie VII „Obroża” powiatu warszawskiego[3].

Po wrześniu 1944 roku wyszła za Mariana Kamińskiego „Pionka”. Zmarła przed 1949 rokiem[4].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari – odznaczona rozkazem Dowódcy Armii Krajowej nr 412 z dnia 9 września 1944 roku. Dowódca batalionu „Czata 49” we wniosku odznaczeniowym z 4 września 1944 roku pisał: Jako kierowniczka stałego punktu sanitarnego przy „Czacie” wykazała wybitne męstwo przy udzielaniu pomocy rannym, między innymi w czasie bombardowania i walenia się domu, w którym znajdował się szpitalik. Z poświęceniem pracowała przy ewakuacji rannych ze Starego Miasta. Przebywała z żołnierzami na placówce i wielokrotnie po opatrzeniu rannego, z rewolwerem w ręku zajmowała jego posterunek broniąc przejścia npla[1]. W 2011 roku kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari potwierdziła nadanie Krzyża Srebrnego Zofii Rościszewskiej[5].
  • Krzyż Walecznych – nadany przez Dowódcę Armii Krajowej rozkazem z dnia 21 sierpnia 1944 roku. L. 515/I poz. 112. Dowódca batalionu „Czata 49” we wniosku odznaczeniowym z 17 sierpnia 1944 roku pisał: Bierze udział w każdej akcji plutonu. Jest zawsze w pierwszej linii. Największy ogień nie jest dla niej przeszkodą[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Profil Zofii Rościszewskiej na stronie powstania warszawskiego. www.1944.pl. [dostęp 2015-10-31].
  2. Wywiad z Grażyną Brodą na stronie powstania warszawskiego. www.1944.pl. [dostęp 2015-10-31].
  3. Zofia Kamińska ps. Siostra Róża. Encyklopedia Medyków Powstania Warszawskiego. [dostęp 2015-10-31].
  4. Profil Mariana Kamińskiego na stronie powstania warszawskiego. www.1944.pl. [dostęp 2022-01-21].
  5. Zapomniane Krzyże. 2011-11-09. [dostęp 2015-10-31].