Zoltán Gombocz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zoltán Gombocz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 czerwca 1877
Sopron

Data i miejsce śmierci

2 maja 1935
Budapeszt

Zawód, zajęcie

językoznawca

Narodowość

węgierska

Zoltán Gombocz (ur. 18 czerwca 1877 w Sopronie, zm. 2 maja 1935 w Budapeszcie) – węgierski językoznawca. Zajmował się językami ugrofińskimi i turkijskimi[1].

Prowadził pionierskie badania w dziedzinie językoznawstwa hungarystycznego[1]. Był pod wpływem szkoły młodogramatyków[1][2]. Wyłożył fundamenty fonologii ugrofińskiej[1]. Jako turkolog stworzył także opis tureckich pożyczek językowych w języku węgierskim, gdzie przedstawił istotne wnioski w odniesieniu do fonologii węgierskiej[1].

Wybrana twórczość[edytuj | edytuj kod]

  • A jelenkori nyelvészet alapelvei (1898)
  • Nyelvtörténet és lélektan: Wundt néplélektanának ismertetése. (1903)
  • Az altáji nyelvek hangtörténetéhez (1905)
  • Régi török jövevényszavaink (1907)
  • Honfoglalás előtti török jövevényszavaink (1908)
  • A magyar hangok történetéhez (1909)
  • A magyar őshaza és a nemzeti hagyomány (1918)
  • Nyelvtörténeti módszertan (1922)
  • Hangtörténet (1950)
  • Syntaxis (1951)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Alan S.C. Ross, Professor Zoltán Gombocz, „The Journal of the Royal Asiatic Society of Great Britain and Ireland” (3), 1935, s. 580–582, ISSN 0035-869X, JSTOR25201220 (ang.).
  2. Vilmos Voigt, Semiotics in Hungary, [w:] Thomas A. Sebeok, Jean Umiker-Sebeok (red.), The Semiotic Sphere, New York: Plenum Press, 1986, s. 279–292, DOI10.1007/978-1-4757-0205-7_12, ISBN 978-0-3064-1765-8, ISBN 978-1-4757-0207-1, ISBN 978-1-4757-0205-7, OCLC 462397184 (ang.), patrz s. 288.