Zupa rumfordzka
Zupa rumfordzka – pożywna zupa przygotowywana na wywarze z kości, tłuszczu zwierzęcego lub skór wieprzowych z dodatkiem ziemniaków, kasz i sezonowych warzyw.
Zupa jest połączeniem krupniku i zupy grochowej, powinna być gęsta, a także wysokokaloryczna i jak najtańszym kosztem zaspokoić głód i dodać sił do ciężkiej pracy fizycznej. Fasola lub groch muszą być rozgotowane, dopiero wówczas dodaje się pokrojone w kostkę ziemniaki, kaszę lub ryż i warzywa.
Nazwa pochodzi od Benjamina Thompsona hr. Rumford (ur. 1753, zm. 1814), amerykańskiego działacza społecznego i wynalazcy usprawnień w sposobach ogrzewania, oświetlenia i wyżywienia. Na ziemiach polskich pojawiła się na początku XIX wieku i była przygotowywana przez organizacje socjalne, które prowadziły kuchnie dla ubogich i bezdomnych. W Warszawie funkcjonowało Towarzystwo Zupy Rumfordzkiej, które żywiło od 120 do 250 osób dziennie. Organizacja utrzymywała się z dobrowolnych datków i darowizn.
