Związek bez zobowiązań

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Związek bez zobowiązań (ang. Casual relationship, Casual dating) – określenie różnego rodzaju aktywności seksualnych, podejmowanych poza ramami klasycznie pojmowanego, bazującego na uczuciu zakochania związku. Wachlarz jego wariantów sięga od jednorazowych kontaktów seksualnych ("przygoda na jedną noc" – ang. One-Night-Stand) do długoterminowych spotkań aranżowanych poza tradycyjnym, romantycznym związkiem dwojga ludzi. Pomiędzy tzw. "skokiem w bok" a tradycyjnym związkiem dwóch osób rozróżnić można strefę relatywnie ciężko definiowalnych form związków, na temat których nie przeprowadzono co prawda jeszcze odpowiednich badań naukowych, ale które są w nowoczesnym społeczeństwie coraz bardziej rozpowszechnione. Te formy związków stanowią swego rodzaju pomost pomiędzy tzw. One-Night-Stand i związkiem miłosnym, przy czym zwrócić należy uwagę na to, że przejścia pomiędzy różnymi odmianami związku są płynne i złożone[1].

Formy występowania i różnice[edytuj | edytuj kod]

"Przygoda na jedną noc"[edytuj | edytuj kod]

Jedną z najpopularniejszych wersji związku bez zobowiązań jest "One-Night-Stand" (najczęściej tłumaczone na j. polski jako "przygoda na jedną noc"). Mianem tym określa się jednorazowy stosunek seksualny pomiędzy osobami, z których co najmniej jedna nie jest zainteresowana dłuższą seksualną lub romantyczną relacją.

"Skok w bok"[edytuj | edytuj kod]

W ten sposób potocznie określana jest seksualna relacja, w której co najmniej jedna osoba zaangażowana jest w inny, trwały związek – najczęściej małżeństwo. Taka forma związku bez zobowiązań jest krótkotrwała – może przyjąć postać "przygody na jedną noc" (One-Night-Stand) bądź kilku niezobowiązujących aktów seksualnych, odbytych w krótkim przedziale czasowym.

Luźny związek[edytuj | edytuj kod]

"Luźny związek" to forma związku, w którym zaprzyjaźnieni ze sobą partnerzy utrzymują ze sobą kontakty seksualne, jednak bez klasycznego, romantycznego zaangażowania. W tym przypadku mówić można o swego rodzaju "hybrydzie" związku, łączącej w sobie osobiste elementy charakterystyczne dla przyjaźni oraz seksualne aspekty romansu w kontekście powstałego związku, w której brak jest jednak romantycznej relacji i tradycyjnej, społecznej "etykietki"[2].

Znaczenie społeczne i rozpowszechnianie[edytuj | edytuj kod]

Rys historyczny[edytuj | edytuj kod]

W przeszłości miłość cielesna i pragnienia seksualne postrzegane były jako niebezpieczne, zagrażające wręcz społecznemu, politycznemu i religijnemu porządkowi[3] W wielu największych religiach z tego powodu podkreślano wyłącznie reprodukcyjny charakter stosunku seksualnego i dążono do ścisłego kontrolowania relacji seksualnych. Również współcześnie pragnienia seksualne i odczuwanie pożądania traktowane są z pewną podejrzliwością[4]. Pozamałżeńskie kontakty seksualne postrzegane są bardzo negatywnie, zwłaszcza w przypadku kobiet, które są niekiedy bardzo drastycznie karane. Sankcjonowanie kobiet jest wyraźnie dużo bardziej dotkliwe niż karanie mężczyzn, którzy są nawet niekiedy ośmielani do potocznie nazywanego "wyszumienia się". Mowa w tym przypadku o podwójnych standardach moralnych[5]. W trakcie rewolucji seksualnej w Europie i Stanach Zjednoczonych w latach 60. i 70. XX wieku seksualny podwójny standard przyjął początkowo formę warunkowe podwójnego standardu. Według niego kobiety mają prawo do kontaktów seksualnych tylko w ramach trwałego związku bazującego na miłości, podczas gdy mężczyźni nawiązywać mogli dowolną liczbę relacji seksualnych[6]. Wspomnieć należy również o istotnej roli pojawienia się tabletek antykoncepcyjnych oraz innych metod zapobiegania ciąży. Szczególne znaczenie od lat 70. XX wieku miała jednak działalność wszelkiego rodzaju ruchów kobiecych, a od lat 80. XX wieku – przede wszystkim feminizmu proseksualnego – to dzięki nim sporadyczny, spontaniczny seks uprawiany jest współcześnie częściej, a jego akceptacja społeczna wzrosła – dowodzić tego może chociażby fakt, iż mieszkańcy krajów, w którym współczynnik równouprawnienia płci jest wyższy posiadają statystycznie więcej partnerów seksualnych oraz wykazują więcej tolerancji dla związków bez zobowiązań i seksu przedmałżeńskiego[7].

Funkcja społeczna i krytyka[edytuj | edytuj kod]

Najsilniejszą motywacją do nawiązywania relacji opartych na niezobowiązującym seksie jest chęć przeżycia rozkoszy. Przez kobiety decydujące się na ten rodzaj relacji wymienione zostały również: ciekawość względem nowego partnera, poprawienie samooceny oraz zwiększenie świadomości własnego ciała[8]. Osoby znajdujące się w związkach typu "luźny związek" przedkładają tę formę ponad "One-Night-Stand", argumentując, iż mogą w ten sposób doświadczać wsparcia emocjonalnego i zaufania, ale mają również możliwość korzystania z szerokiego spektrum seksualnych możliwości[9]. Jako inne powody popularności tego rodzaju związku bez zobowiązań podane zostały również: "zbyt mało prywatnego czasu na klasyczny związek" oraz "niepewność na temat intensywności i rodzaju własnych uczuć". Ze względu na fakt, iż – w przeciwieństwie do klasycznie definiowanego, romantycznego związku dwojga ludzi – nie istnieją jeszcze skrypty kulturowe, normy i kryteria dotyczące tego rodzaju związku, często w przypadku, kiedy zmienią się uczucia jednego z partnerów dojść może do różnego rodzaju komplikacji, co najczęściej negatywnie odbija się na przyjaźni[10]. Ze względu na ten fakt coraz więcej osób decyduje się na poszukiwanie partnerów do związku bez zobowiązań na różnego rodzaju portalach internetowych, co zmniejsza ryzyko ewentualnych uczuciowych komplikacji ze strony jednej z osób świadomie decydujących się na rozpoczęcie tego rodzaju relacji.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Louisa Allen. ‘Getting off‘ and ‘going out‘: Young people’s Conceptions of (Hetero)Sexual Relationships. „Culture, Health & Sexuality”. 6 (Nov–Dec 2004). s. 463–481. 
  2. Justin J. Lehmiller, i inni. Sex Differences in Approaching Friends with Benefits Relationships. „Journal of Sex Research”, s. 275–284, 48 (2–3) 2011. 
  3. Elaine Hatfield, Rapson Richard L.: Historical and Cross-cultural perspectives on passionate love and sexual desire. In: Annual Review of Sex Research. Volume 4, 1993.
  4. World Association for Sexual Health: Sexual health for the millennium. A declaration and technical document. Minneapolis, MN 2008.
  5. Magnus-Hirschfeld-Archiv für Sexualwissenschaft „Die doppelte Moral“
  6. Robin R. Milhausen, Edward S. Herold. Does the Sexual Double Standard Still Exist?. „The Journal of Sex Research”. 36, No 4 (Nov. 1999). s. 361–368. 
  7. Sharon Jayson. More gender equality leads to more sex, global study shows.. „USA Today”, 10. August 2011. 
  8. Sharm J. Weaver, Casual Sex and Women: Measurement and Motivational Issues, „Journal of Psychology & Human Sexuality”, Vol.12 (3) 2000, s. 23-41.
  9. Peter K. Jonason, Positioning the Booty-Call Relationship on the Spectrum of Relationships: Sexual but More Emotional Than One-Night Stands, „Journal of Sex Research”, 48(5) 2011, s. 486-495.
  10. Ithaca College, Friends with Benefits let’s couples get close, but not too close, „Newswise.com”, 19 lipca 2011.