Zygfryd Golaś

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zygfryd Golaś
Data i miejsce urodzenia

26 lutego 1925
Kończyce

Data śmierci

20 stycznia 1997

Poseł VI kadencji Sejmu PRL
Okres

od 23 czerwca 1973
do 19 marca 1976

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Złoty Krzyż Zasługi Brązowy Krzyż Zasługi (nadany dwukrotnie)

Zygfryd Golaś (ur. 26 lutego 1925 w Kończycach, zm. 20 stycznia 1997[1]) – polski górnik, poseł na Sejm PRL VI kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Uzyskał wykształcenie zasadnicze zawodowe. Ukończywszy szkołę powszechną, w 1939 podjął pracę w kopalni Makoszowy. Jednocześnie uczył się zawodu w przyzakładowej szkole górniczej. W 1943 jako Ślązak został przymusowo wcielony do Wehrmachtu i w 1944 wysłano na front. Tam znalazł się w niewoli francuskiej i ubiegał się o przyjęcie na ochotnika do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Został wysłany do szkoły podoficerskiej we Włoszech. Ukończył tam kurs instruktorski dla saperów i został kapralem Wojska Polskiego. W listopadzie 1946 został repatriowany do Polski. W styczniu 1947 powrócił do pracy w kopalni Makoszowy, gdzie był kolejno młodszym górnikiem, górnikiem i strzałowym. W 1955 został instruktorem strzałowym.

Od 1948 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, gdzie zasiadał w egzekutywie oddziałowej organizacji partyjnej. W latach 1973–1975 pełnił mandat posła na Sejm PRL po Romanie Czubie ze Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego, który się go zrzekł. Zasiadał w Komisji Zdrowia i Kultury Fizycznej.

Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Zabrzu[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]