Przejdź do zawartości

Zygfryd Kuchta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zygfryd Kuchta
Ilustracja
Zygfryd Kuchta (2013)
Data i miejsce urodzenia

5 stycznia 1944
Diepholz

Pozycja

189 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Igrzyska olimpijskie
brąz Montreal 1976 piłka ręczna
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Zygfryd Kuchta (ur. 5 stycznia 1944 w Diepholz) – polski piłkarz ręczny grający na pozycji obrotowego i obrońcy, a także trener tej dyscypliny. Medalista olimpijski (jako zawodnik) i medalista mistrzostw świata (jako trener). Uznawany za najlepszego obrońcę w historii polskiego szczypiorniaka.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Karierę sportową rozpoczął w 1960 jako zawodnik koszykówki w drużynie młodzików łódzkiego MKS MDK. Studiował na Akademii Wychowania Fizycznego, którą ukończył w 1968 z tytułem zawodowym magistra wychowania fizycznego i uprawnieniami trenera drugiej klasy w koszykówce i piłce ręcznej. W czasie studiów kontynuował bez sukcesów karierę zawodnika koszykówki (w stołecznym AZS-AWF), w wieku 23 lat zmienił dyscyplinę na piłkę ręczną. Otrzymał pseudonim boiskowy „Zyga”[1].

Po ukończeniu studiów jako mierzący 189 cm i ważący 88 kg sportowiec został zawodnikiem Spójni Gdańsk, z którą zdobył dwa tytuły mistrza Polski (1969, 1970). W 1970 powrócił do Łodzi, grał kilka lat w Anilanie (ok. 500 spotkań).

W latach 1967–1976 rozegrał w polskiej reprezentacji narodowej 142 spotkania (wielokrotnie pełnił funkcję kapitana zespołu). Uczestniczył w mistrzostwach świata w 1970 i w 1974, a także dwukrotnie w igrzyskach olimpijskich. W Monachium w 1972 zajął z polską drużyną dziesiąte miejsce, zaś w Montrealu w 1976 wywalczył brązowy medal[2].

W 1976 wyjechał do Austrii. Pracował tam do 1979 jako szkoleniowiec i zawodnik, dwukrotnie zdobył z ASKO Linz mistrzostwo kraju (1978 i 1979). Do Polski powrócił w 1980, by pracować jako szkoleniowiec Anilany (z którą wywalczył mistrzostwo Polski w 1983) i trener kadry narodowej (od 1981), która pod jego opieką zdobyła brązowy medal na mistrzostwach świata w 1982. Kierowana przez niego drużyna wywalczyła prawo udziału w Igrzyskach Olimpijskich w Los Angeles w 1984, które jednak zostały zbojkotowane przez Polskę. Zygfryd Kuchta podjął wówczas decyzję o wyjeździe do Zjednoczonych Emiratów Arabskich, gdzie pracował z zespołami klubowymi i reprezentacją tego kraju.

Po powrocie do Europy pełnił jeszcze ponownie funkcje szkoleniowe w klubach z Łodzi i Linzu, a w latach 2003–2006 był trenerem kobiecej reprezentacji Polski. Zamieszkał w Łodzi, gdzie został wykładowcą wychowania fizycznego na Wydziale Nauk o Wychowaniu Uniwersytetu Łódzkiego.

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim (2014)[3] i Oficerskim (2021)[4][5] Orderu Odrodzenia Polski. Wyróżniony jubileuszowym medalem na 600-lecie Łodzi (2023)[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Władysław Zieleśkiewicz: 95 lat piłki ręcznej. Warszawa: Związek Piłki Ręcznej w Polsce, 2013, s. 273.
  2. Zygfryd Kuchta. sports-reference.com. [dostęp 2015-04-04]. (ang.).
  3. M.P. z 2014 r. poz. 654.
  4. M.P. z 2021 r. poz. 636.
  5. Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski dla Zygfryda Kuchty. prezydent.pl, 27 czerwca 2021. [dostęp 2021-06-30].
  6. Trwają rozdania medali z okazji 600-lecia Łodzi!. Muzeum Miasta Łodzi, 14 września 2023. [dostęp 2023-11-05].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]