Zygfryd Wolniak
Data i miejsce urodzenia |
27 lutego 1922 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
1 listopada 1970 |
Poseł PRL w Izraelu | |
Okres |
od 21 grudnia 1954 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Poseł PRL w Kambodży | |
Okres |
od 1956 |
Następca | |
Ambasador PRL w Kanadzie | |
Okres |
od 1961 |
Poprzednik | |
Następca | |
Podsekretarz stanu w MSZ | |
Okres |
od 10 kwietnia 1968 |
Odznaczenia | |
Zygfryd Longin Wolniak (ur. 27 lutego 1922 w Gnaszynie, zm. 1 listopada 1970 w Karaczi) – polski polityk i dyplomata, poseł w Izraelu (1954–1957), ambasador w Kambodży, Birmie (1957–1959) i Kanadzie (1961–1967), w latach 1968–1970 wiceminister spraw zagranicznych.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w Gnaszynie (obecnie dzielnica Częstochowy). Syn Pelagii i Eustachiusza, przed II wojną światową urzędnika w częstochowskim magistracie, a po 1945 przewodniczącego związku zawodowego w kopalni rud żelaza „Barbara” w Dźbowie.
Po ukończeniu w 1938 roku trzyletniej Szkoły Przemysłowej w Częstochowie pracował jako mechanik w manufakturze gnaszyńskiej, a w okresie okupacji w Hucie Blachownia i w biurze gospodarczym Reichsland[1]. Od wczesnych lat działał w szeregach OM TUR, a od lutego 1939 roku w Polskiej Partii Socjalistycznej[1].
W czasie II wojny światowej był w szeregach konspiracyjnej organizacji Znak[1]. Został aresztowany przez gestapo i osadzony w areszcie w Blachowni.
Od września 1945 roku z ramienia PPS pracował w samorządzie, był sekretarzem i członkiem Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Częstochowie, później radnym Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach[1].
W lutym 1946 zdał maturę w Częstochowie i został skierowany do Szkoły Konsularno-Dyplomatycznej w Warszawie, a po jej ukończeniu do pracy w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Od listopada 1946 roku pracował w Departamencie Politycznym Wydziale Amerykańskim. Od marca 1946 roku do 1947 roku był dziesiętnikiem Koła PPS. W okresie od 1947 do grudnia 1948 był przewodniczącym Koła PPS nr 2 przy MSZ. Pełnił funkcje wicekonsula w Konsulacie Generalnym w Montrealu (1949–1950), a następnie II sekretarza i kierownika Wydziału Konsularnego Poselstwa PRL w Ottawie. Od 1952 roku był konsulem i kierownikiem urzędu w Konsulacie Generalnym PRL, a następnie posłem w Tel Awiwie (1954–1957)[1].
Był przedstawicielem Polski w Międzynarodowej Komisji Nadzoru i Kontroli w Kambodży, ambasadorem w Królestwie Kambodży, następnie ambasadorem PRL w Rangunie i posłem PRL w Królestwie Kambodży (1955 – 1959)[1].
W latach 1961–1967 sprawował funkcję ambasadora w Kanadzie, a po zakończeniu misji z dniem 1 maja 1967 roku został mianowany dyrektorem generalnym w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Od kwietnia 1968 aż do śmierci był podsekretarzem stanu w MSZ. Zginął 1 listopada 1970 w Karaczi w zamachu na składającego wizytę w Pakistanie przewodniczącego Rady Państwa Mariana Spychalskiego. Zatrzymany w tej sprawie Mohammed Faruz Abdallah, kierowca Pakistańskich Linii Lotniczych, wjechał pojazdem zaopatrzeniowym w szpaler osób witających na płycie lotniska przybywającego Przewodniczącego Rady Państwa, powodując śmierć czterech osób[2].
Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B 2 Tuje m. 2)[3]. Na grobie rodziców na cmentarzu parafialnym w Gnaszynie znajduje się płyta pamiątkowa ku jego pamięci.
Żonaty, miał córkę i syna[4].
Odznaczenia i ordery
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski – pośmiertnie przyznany przez Radę Państwa
- Order Sztandaru Pracy II klasy
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1964)[5]
- Złoty Krzyż Zasługi (1953)[6]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)[7]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2023-12-20] .
- ↑ Jan Dziedzic. Tragedia na lotnisku w Karaczi. „Trybuna Robotnicza”, s. 2, Nr 269 z 12 listopada 1970.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
- ↑ "Kurier Polski", nr 258 z 3 listopada 1970, str. 2 (nekrolog)
- ↑ Odznaczenia państwowe dla zasłużonych pracowników [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 169, 18-19 lipca 1964, s. 2.
- ↑ Uchwała Rady Państwa z dnia 22 lipca 1953 r. o nadaniu odznaczeń państwowych (M.P. z 1953 r. nr 93, poz. 1245).
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 42, poz. 415
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Bogdan Snoch, Mała encyklopedia Częstochowy, Towarzystwo Przyjaciół Częstochowy, Częstochowa 2002
- Zygfryd Wolniak, "Kurier Polski", nr 257 z 2 listopada 1970, str. 2
- Absolwenci Akademii Nauk Politycznych w Warszawie
- Ambasadorowie Polski Ludowej w Izraelu
- Ambasadorowie Polski Ludowej w Kanadzie
- Ambasadorowie Polski w Kambodży
- Członkowie Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego
- Członkowie Polskiej Partii Socjalistycznej (1944–1948)
- Działacze PZPR
- Działacze robotniczy związani z Częstochową
- Ludzie urodzeni w Częstochowie
- Ludzie związani z Phnom Penh
- Ludzie związani z Tel Awiwem
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Orderem Sztandaru Pracy II klasy
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
- Ofiary zamachów
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
- Politycy Polskiej Partii Socjalistycznej (1919–1939)
- Polscy mechanicy
- Radni Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach
- Wiceministrowie spraw zagranicznych 1945–1989
- Urodzeni w 1922
- Zmarli w 1970
- Odznaczeni Medalem 10-lecia Polski Ludowej
- Ofiary zabójstw w Pakistanie