Zygmunt Malik
 major piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
24 marca 1893 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
21 kwietnia 1941 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
.png){kind=small}
Zygmunt Ludwik Karol Malik (ur. 24 marca 1893 w Rytrze, zm. 21 kwietnia 1941 w KL Auschwitz) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Piechoty Nr 20. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1916 w korpusie oficerów rezerwy piechoty[1][2][3].
Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłej c. i k. Armii[4]. 7 maja 1920 na czele 7. i 12. kompanii 1 Pułku Strzelców Podhalańskich wdarł się do północnej części Kijowa i obsadził most na Dnieprze, który bolszewicy chcieli wysadzić w powietrze[5]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 759. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. Do jesieni 1926 pełnił służbę w 1 psp w Nowym Sączu[7][8][9]. 3 maja 1926 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 lipca 1925 i 76. lokatą w korpusie oficerów piechoty[10]. W październiku tego roku został przeniesiony do 2 Pułku Piechoty Legionów w Pińczowie na stanowisko dowódcy III batalionu w Staszowie[11]. W kwietniu 1928, w związku z likwidacją III batalionu, został przesunięty na stanowisko dowódcy I batalionu, który także stacjonował w Staszowie[12][13]. W sierpniu 1929 został przeniesiony do 79 Pułku Piechoty w Słonimie na stanowisko dowódcy batalionu[14]. W marcu 1930 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza pułku[15][16]. W lipcu 1935 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr X[17]. W tym samym roku został przeniesiony w stan spoczynku.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (17 maja 1921)[18][19]
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)[20]
- Signum Laudis Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (Austro-Węgry)[21]
- Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (Austro-Węgry)[21]
- Krzyż Wojskowy Karola (Austro-Węgry)[21]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 234, 304.
- ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 244, 395.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 287, 510.
- ↑ Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 70.
- ↑ Bober 1929 ↓, s. 18.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 50.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 224.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 376, 411.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 325, 355.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926 roku, s. 126.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 42 z 11 października 1926 roku, s. 335.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 173.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 18, 179.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 sierpnia 1929 roku, s. 297.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 116.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 29, 607.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 90.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 28 maja 1921 roku, s. 997.
- ↑ Bober 1929 ↓, s. 32.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 29.
- ↑ a b c Ranglisten 1918 ↓, s. 510.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1916. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920.
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Roman Bober: Zarys historji wojennej 1-go Pułku Strzelców Podhalańskich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Dowódcy batalionów 2 Pułku Piechoty Legionów
- Kwatermistrzowie 79 Pułku Piechoty (II RP)
- Majorowie piechoty II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (trzykrotnie)
- Oficerowie Wojska Polskiego – ofiary KL Auschwitz
- Oficerowie 1 Pułku Strzelców Podhalańskich
- Polacy – oficerowie armii austro-węgierskiej
- Polacy – żołnierze Cesarskiej i Królewskiej Armii w I wojnie światowej
- Polacy odznaczeni Krzyżem Wojskowym Karola
- Polacy odznaczeni Medalem Zasługi Wojskowej Signum Laudis
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1893
- Zmarli w 1941
- Ludzie urodzeni w Rytrze