Zygmunt Braude

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zygmunt Braude
podpułkownik (?) podpułkownik (?)
Data i miejsce urodzenia

17 sierpnia 1903
Warszawa

Data śmierci

3 grudnia 1976

Przebieg służby
Lata służby

19431944

Siły zbrojne

1 Dywizja Piechoty w ZSRR

Stanowiska

oficer śledczy 1 Dywizji Piechoty

Odznaczenia
Medal 10-lecia Polski Ludowej

Zygmunt Braude (ur. 17 sierpnia 1903 w Warszawie, zm. 3 grudnia 1976[1]) – funkcjonariusz aparatu bezpieczeństwa Polski Ludowej, pułkownik MO.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie żydowskiej. Przed wojną był członkiem adwokatury w Warszawie. Działał w Komunistycznej Partii Polski, a następnie w Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W czasie wojny od 1943 był oficerem politycznym i oficerem śledczym 1 Dywizji Piechoty w ZSRR. Od 26 września 1944 pełnił funkcję kierownika Biura Prawnego Resortu Bezpieczeństwa Publicznego, a następnie od 5 września 1945 zastępcy dyrektora i od 19 maja 1948 p.o. dyrektora Gabinetu Ministra Bezpieczeństwa Publicznego. Funkcję tę pełnił do 14 października 1952, kiedy to został przeniesiony na stanowisko starszego radcy prawnego w Departamencie Więziennictwa MBP.

Po opuszczeniu MBP dnia 1 października 1952 został kierownikiem redakcji literatury rosyjskiej w Państwowym Instytucie Wydawniczym, wiosną 1969 przeszedł na emeryturę, a niedługo potem wyemigrował do Izraela. Był odznaczony Medalem 10-lecia Polski Ludowej (18 stycznia 1955)[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]