Przejdź do zawartości

Zygmunt Szparkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zygmunt Szparkowski
Data i miejsce urodzenia

26 listopada 1902
Nasielsk

Data i miejsce śmierci

7 lipca 1988
Wrocław

profesor nauk technicznych
Specjalność: teoria regulacji
Alma Mater

Politechnika Warszawska

Doktor honoris causa
Politechnika Wrocławska16 grudnia 1974
Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Politechnika Wrocławska

rektor PWr
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Order Sztandaru Pracy I klasy

Zygmunt Szparkowski (ur. 26 listopada 1902 w Nasielsku, zm. 7 lipca 1988 we Wrocławiu) – polski inżynier, automatyk i informatyk, współtwórca polskiej automatyki oraz Wydziału Łączności (1951/1952, 1956–1960) i Wydziału Elektroniki Politechniki Wrocławskiej. Rektor tej uczelni.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Politechniki Warszawskiej, podczas studiów związany z korporacją Coronia (pełnił m.in. funkcję oldermana)[1]. W 1939 naczelnik wydziału w Ministerstwie Poczt i Telegrafów. W 1939 był naczelnikiem wydziału ministerstwa, gdy podczas oblężenia Warszawy kierował pracami cywilnego personelu telekomunikacji. Członek AK, w czasie okupacji we własnym warsztacie składał sprzęt łącznościowy, pracował w wytwórni amunicji. Dwukrotnie został odznaczony Krzyżem Walecznych[2]. W 1945 organizował łączność na Dolnym Śląsku. Od 1950 profesor Wydziału Mechaniczno-Elektrycznego Politechniki Wrocławskiej, gdzie zorganizował Katedrę Teletechniki, przekształconą w 1956 w pierwszą w Polsce Katedrę Telemechaniki i Automatyki. W latach 1952–1955 prorektor, a w latach 1960–1969 rektor Politechniki Wrocławskiej. Podczas wydarzeń Marca 1968, pełniąc funkcję rektora, protestujących skreślał z listy studentów i zeznawał przeciwko nim[3].

Za działalność naukową, dydaktyczną i społeczną otrzymał odznaczenia państwowe Order Sztandaru Pracy I Klasy (1964)[4] i Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Odznakę Zasłużonego dla Dolnego Śląska, Odznakę Budowniczego miasta Wrocławia, tytuł doktora honoris causa Politechniki Wrocławskiej (16 XII 1974) oraz Uniwersytetu Technicznego w Dreźnie (12 X 1978)[5]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]