Zygry (wieś)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zygry
wieś
Ilustracja
Kościół św. Rocha
Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Powiat

poddębicki

Gmina

Zadzim

Wysokość

151 (przy maszcie radiowym) m n.p.m.

Liczba ludności (2022)

244[2]

Strefa numeracyjna

43

Kod pocztowy

99-232[3]

Tablice rejestracyjne

EPD

SIMC

0720987[4]

Położenie na mapie gminy Zadzim
Mapa konturowa gminy Zadzim, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Zygry”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Zygry”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Zygry”
Położenie na mapie powiatu poddębickiego
Mapa konturowa powiatu poddębickiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Zygry”
Ziemia51°46′07″N 18°56′12″E/51,768611 18,936667[1]

Zygrywieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie poddębickim, w gminie Zadzim[4][5].

Integralne części wsi Zygry[4][5]
SIMC Nazwa Rodzaj
1040473 Rochowo część wsi

W skład sołectwa Zygry wchodzi także wieś Maksymilianów[6].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Centrum wsi

Wieś położona przy linii kolejowej Śląsk – porty (stacja PKP Otok – w odległości 1 km). Przez Zygry przebiegał średniowieczny trakt z Szadku do Uniejowa. Pierwsza wzmianka z 1392 r., gdy w księgach ziemskich sieradzkich został wspomniany Iohannes de Zigri. Na pocz. XV w. z Zygier pisał się Świętosław Szczenię h. Łada, podkomorzy, potem podsędek sieradzki, wymieniany przez Długosza uczestnik bitwy pod Nikopolis w 1396 r. W 1520 r. Jan Łaski wymienia Zygry w parafii Zadzim. W 1734 r. wieś spustoszyli stronnicy Augusta III Sasa.

Na tzw. Górkach Zygierskich jest niezidentyfikowany grób powstańczy z 1863 r. Znajduje się on w lesie nieopodal drogi prowadzącej z Zygier do Małynia (druga przecznica tuż przed Nowym Światem). Na mogile stoi krzyż i duży kamień.

W XIX w. Zygry były ośrodkiem administracji dóbr ziemskich o pow. ok. 2000 mórg stanowiących własność Cieleckich h. Zaremba.

W 1809 r. Ignacy Zaręba Cielecki na miejscu drewnianego kościółka z pocz. XVII w. wzniósł murowany, klasycystyczny, zbudowany na rzucie ośmioboku, którego namiotowy dach wieńczy wieżyczka z sygnaturką. Barokowy ołtarz główny z rokokowym krucyfiksem. Ołtarze boczne i ambona w kształcie łodzi z żaglem (klasycystyczne). Jest tu epitafium Stefana Łączyńskiego, który poległ w wojnie 1920 r. W 2000 r. ufundowano nową dzwonnicę z 3 dzwonami. Parafia była erygowana w 1921 r. pw. św. Rocha. Wchodzi w skład dekanatu szadkowskiego. Na cmentarzu grób 10 żołnierzy WP poległych w 1939 r.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Według rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa[7] na listę zabytków wpisany jest obiekt:

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 162729
  2. Raport o stanie gminy za rok 2022. Liczba mieszkańców w dniu 31.12.2022 s. 6
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1640 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. a b c GUS. Wyszukiwarka TERYT
  5. a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. Strona gminy, sołectwa
  7. NID: Rejestr zabytków nieruchomych, województwo łódzkie. [dostęp 2008-09-18].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]