Zysk energetyczny anteny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zysk energetyczny anteny – stosunek gęstości mocy wypromieniowanej przez antenę w danym kierunku U(Θ,φ) do gęstości mocy wypromieniowanej przez antenę wzorcową przy założeniu, że do obu anten została doprowadzona taka sama moc. W przeciwieństwie do zysku kierunkowego, który zależy jedynie od charakterystyki promieniowania anteny, uwzględnia również jej sprawność[1].

Najczęściej zysk energetyczny anteny podawany jest w odniesieniu do anteny izotropowej i wyrażany jest w jednostkach dBi. Czasem też podawany jest w stosunku do anteny dipolowej i wyrażany jest w jednostkach dBd.

Zysk energetyczny anteny jest zależny od jej kierunkowości i strat energetycznych anteny wynikających z materiału, z którego jest wykonana.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Włodzimierz Zieniutycz: Anteny. Podstawy polowe. WKiŁ, Warszawa 2001.