Baszłyk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Postać nosząca baszłyk

Baszłyk (tat. Başlıq, tur. Başlık, od baş – głowa) – rodzaj nakrycia głowy, kaptur z długimi końcami do zawiązywania pod brodą lub owijania wokół szyi albo pasa. Szyty był z grubego sukna lub filcu.

W połowie XVIII wieku wprowadzono go w armii rosyjskiej. Przyjął się również, na krótko, we Francji w połowie XIX wieku jako element kobiecego stroju. Było to połączenie szala z kapturem zwieńczonym ozdobnym chwostem (rodzaj pompona). W Polsce i Rosji baszłyk nosili głównie wojskowi i dzieci. Te ostatnie widywano w baszłykach jeszcze w dwudziestoleciu międzywojennym. Długie końce kapturów skrzyżowane z przodu jak szalik wiązano z tyłu w pasie. W czasie srogich zim dobrze chronił przed mroźnym wiatrem[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Krystyna Kubalska-Sulkiewicz (red.), Słownik terminologiczny sztuk pięknych, wyd. 2., poprawione, Warszawa: Wydawn. Nauk. PWN, 1997, ISBN 83-01-12365-6, OCLC 42966164.
  2. Małgorzata Szubert: Leksykon rzeczy minionych i przemijających. Warszawa: Muza SA, 2003. ISBN 83-7319-138-0.