Bej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Bej (pierwotnie beg; tur. bey) – tureckie słowo oznaczające wodza (np. janczarów, Tatarów krymskich).

Tytuł używany na terytorium państw tureckich, w tym Imperium Osmańskiego i Uzbekistanu oraz Persji i państwa mogolskiego, dodawany do imion przedstawicieli możnowładztwa, szczególnie w odniesieniu do osób pochodzenia turkijskiego. Niekiedy skracany był do formy Be[1].

Dawniej tytułowano w ten sposób wyższych urzędników państwowych w Turcji oraz władców Tunezji[2], kiedy pozostawała ona pod tureckim wpływem. Bej był też tytułem używanym przez władców licznych ord na Kaukazie. Obecnie bey w języku tureckim jest formą grzecznościową[3].

Żeńskim odpowiednikiem tytułu na terenie Indii była begam (begum)[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Louis Frédéric: Słownik cywilizacji indyjskiej. T. 1. Katowice: Wydawnictwo "Książnica", 1998, s. 117. ISBN 83-7132-369-7.
  2. Bej. pwn.pl. [dostęp 2014-05-07]. (pol.).
  3. Turkey - Turkish Language, Culture, Customs and Etiquette. [w:] Naming Conventions [on-line]. kwintessential.co.uk. [dostęp 2014-05-07]. (ang.).