Dihydrokodeina

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dihydrokodeina
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C18H23NO3

Masa molowa

301,38 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

125-28-0
5965-13-9 (wodorowinian)

PubChem

5284543

DrugBank

DB01551

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

N02AA08, N02AA58

Legalność w Polsce

środek odurzający grup II-N i III-N

Stosowanie w ciąży

kategoria C

Dihydrokodeina (łac. dihydrocodeinum) – organiczny związek chemiczny, pochodna morfiny o ośrodkowym działaniu przeciwbólowym i przeciwkaszlowym. W dawkach terapeutycznych tj. do 120 mg na dobę, praktycznie nie powoduje zależności fizycznej ani psychicznej. Stosuje się ja w silnych bólach nowotworowych oraz w bólach o innej etiologii.

Może powodować niewydolność układu oddechowego, napad astmy oskrzelowej, wymioty lub zaparcia. Zwalnia perystaltykę jelit. Alkohol etylowy jak i leki nasenne z grupy benzodiazepin lub pochodnych kwasu barbiturowego nasilają depresyjne ośrodkowe działanie dihydrokodeiny. Dihydrokodeina należy do grupy III-N (Środki odurzające). Obecnie jeden z głównych leków polecanych przez WHO w leczeniu bólów nowotworowych na tzw. II-stopniu drabiny analgetycznej, często w połączeniu z paracetamolem lub NLPZ (Niesterydowe leki przeciwzapalne) jak na przykład ibuprofen, naproksen, diklofenak, nimesulid.

W Polsce winian dihydrokodeiny jest sprzedawany pod nazwą handlową DHC Continus w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 3-184, ISBN 978-1-4987-5429-3 (ang.).
  2. Dihydrocodeine, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2017-04-16] (ang.).