Myto (gmina)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Gmina Myto)
Myto
gmina wiejska
1921–1927[1]
Państwo

 Polska

Województwo

(1919–20: okręg wileński)
(1920–21: okręg nowogródzki)
1921[2]–27: nowogródzkie

Powiat

lidzki

Siedziba

Myto

Populacja (1921)
• liczba ludności


5796[3]

Szczegółowy podział administracyjny (1921)
Liczba gromad

72

Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Myto”
53°49′48,0000″N 25°06′36,0000″E/53,830000 25,110000

Myto (1919 Myślany[4]; od 1927 Wawiórka) – dawna gmina wiejska istniejąca do 1927 roku w woj. nowogródzkim II Rzeczypospolitej (obecnie na Białorusi). Siedzibą gminy była wieś Myto (122 mieszk. w 1921 roku)[3].

W okresie międzywojennym gmina Myto należała do powiatu lidzkiego w woj. nowogródzkim[3].

20 sierpnia 1927 roku gminę przemianowano na gmina Wawiórka[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Od 1921 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. nowogródzkiego.
  2. Niektóre źródła (m.in. mapy) podają informacje o przyłączeniu na przełomie lat 1921-22 do Litwy Środkowej powiatów lidzkiego i brasławskiego (np. Andrzej Gawryszewski: Ludność Polski w XX wieku, 2005; Atlas Historyczny Polski, PKWK, 1967). Rozbieżność ta wynika z różnych interpretacji przeprowadzonych na terenie tych powiatów wyborów do Sejmu Wileńskiego na mocy uchwały Sejmu RP z 16 listopada 1921, która zakończyła walkę polityczną na tych terenach. Adam Mielcarek twierdzi że powiaty lidzki i brasławski faktycznie do Litwy Środkowej nie należały (Adam Janusz Mielcarek, Podziały terytorialno-administracyjne II Rzeczypospolitej w zakresie administracji zespolonej, 2008). W niniejszym artykule oparto się na tej analizie, uwzględniając jednak rozbieżność interpretacji w tymże przypisie.
  3. a b c Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VII - Część I - Województwo Nowogródzkie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923
  4. Spis ludności na terenach administrowanych przez Zarząd Cywilny Ziem Wschodnich z mapą, Eugenjusz Romer, Lwów-Warszawa, 1919
  5. M.P. z 1927 r. nr 171, poz. 439