Hamowanie oboczne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Hamowanie oboczne (ang. lateral inhibition) – proces polegający na hamującym wpływie receptora na inne receptory z nim sąsiadujące. Występuje na różnych piętrach układu wzrokowego, zachodzi również w skórze, jego rezultatem jest wyższa wrażliwość układu nerwowego na różnicę między pobudzeniami sąsiadujących receptorów niż na jednostajną stymulację[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Źródło: Kaufman, 1979

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Anna Grabowska, Wanda Budohoska Procesy percepcji w: Psychologia ogólna pod red. Tadeusza Tomaszewskiego, Warszawa 1992, Wydawnictwo naukowe PWN