Henna
Henna (arab. حناء) – barwnik roślinny produkowany z liści i pędów rośliny zwanej lawsonią bezbronną (Lawsonia inermis L.)[1].
Historia henny[edytuj | edytuj kod]
Henna służy do malowania skóry od bardzo dawna. Wśród wykopalisk dawnego Egiptu znajdowano dowody farbowania henną mumii dostojników. Starożytni Egipcjanie henną malowali mumiom włosy, dłonie, stopy i paznokcie oraz płótna, w które były one zawinięte. W tym celu rozdrobnione liście mieszano z mleczkiem wapiennym, co w efekcie dawało kolor czerwony; poprzez dodatek substancji zawierających garbniki uzyskiwano kolor ciemnobrązowy lub czerwonożółty. Henna wymieniona jest też w biblijnej Pieśni nad Pieśniami (1,14). W czasach biblijnych henną malowały paznokcie i farbowały włosy kobiety, zwyczaj ten jednak nie był tolerowany w judaizmie. W Księdze Powtórzonego Prawa (21,11-12) są wersety, które w Biblii Tysiąclecia tak przetłumaczono: „a ujrzysz między jeńcami kobietę o pięknym wyglądzie i pokochasz ją – możesz ją sobie wziąć za żonę i wprowadzić do swego domu. Ona ogoli swą głowę, obetnie paznokcie i zdejmie z siebie odzież branki”[2].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- mehendi – tatuaż wykonany za pomocą henny
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
- ↑ Zofia Włodarczyk: Rośliny biblijne. Leksykon. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2011. ISBN 978-83-89648-98-3.