Średniak (Góry Bialskie)
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
995[1] m n.p.m. |
Położenie na mapie Sudetów  | |
 50°14′26,797″N 16°56′37,810″E/50,240777 16,943836
| |
Średniak – szczyt o wysokości 995 m n.p.m., w południowo-zachodniej Polsce w Górach Bialskich w Sudetach Wschodnich[1].
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Wzniesienie położone, w zachodnio-środkowej części Gór Bialskich w Sudetach Wschodnich, około 1,6 km, na północny wschód od południowo-wschodniej granicy małej wioski Nowa Morawa i 0,7 km na południowy zachód od wzniesienia Jawornicka Kopa[1].
Fizjografia[edytuj | edytuj kod]
Wzniesienie o zróżnicowanych zboczach i niewielkim szczycie. Charakteryzujące się wyraźnie podkreślonymi stromymi zboczami: południowym, zachodnim i północno-zachodnim, nieregularną rzeźbą i urozmaiconym ukształtowaniem[1]. Całe wzniesienie położone jest na obszarze Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego. Wyrasta z południowo-zachodniego zbocza wzniesienia Orlika w kształcie podłużnego wypuklenia wciśniętego na kierunku NE-SW. Szczyt wzniesienia o mało wykształconym kopulastym kształcie wyrasta o parę metrów ponad niewielką wierzchowinę. Wzniesienie od sąsiednich wzniesień wyraźnie wydzielają dobrze wykształcone erozyjne doliny górskich potoków: od północy od wzniesienia Jawornicka Kopa oddziela dolina bezimiennego potoku, od południa od wzniesienia Skalna dolina Gołogórskiego Potoku a od wzniesienia Orlik oddzielone jest niewielkim wypłaszczeniem. Zbocze południowo-zachodnie oraz pozostałe zbocza dość stromo opadają do dolin potoków. Położenie wzniesienia, kształt oraz wysokość mniejsza od otaczających wzniesień, czynią wzniesienie trudno rozpoznawalnym w terenie.
Budowa[edytuj | edytuj kod]
Wzniesienie w całości zbudowane ze skał metamorficznych łupków łyszczykowych i gnejsów gierałtowskich[1]. Szczyt i zbocza wzniesienia pokrywa niewielkiej grubości warstwa młodszych osadów glin, żwirów, piasków i lessów z okresu zlodowaceń plejstoceńskich i osadów powstałych w chłodnym, peryglacjalnym klimacie.
Roślinność[edytuj | edytuj kod]
Wzniesienie w całości porośnięte naturalnym lasem regla dolnego, w partii szczytowej występuje dwie niewielka polany porośnięta rzadkim młodnikiem świerkowym[1]. Drzewostan w górnej partii wzniesienie pod koniec XX wieku został częściowo zniszczony katastrofą ekologiczną w Sudetach. Obecnie w miejscach częściowo zniszczonego drzewostanu porasta świerkowy młodnik.
Zagospodarowanie[edytuj | edytuj kod]
Północno-zachodnim zboczem na poz. 700-850 m n.p.m.trawersuje Droga Marianny, południowym podnóżem wzdłuż doliny Gołogórskiego Potoku przebiega droga leśna.
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Przez szczyt nie prowadzi szlak turystyczny. Północno-zachodnim podnóżem Drogą Marianny prowadzą szlaki:
- fragment niebieskiego szlaku prowadzący przez Stary Gierałtowa Jawornicką Kopę na Śnieżnik i dalej[1].
- szlak rowerowy niebieski
- szlak rowerowy czerwony- szlak narciarstwa biegowego - żółty
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 16: Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, s. 349. ISBN 83-7005-341-6.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 16: Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, ISBN 83-7005-341-6
- Masyw Śnieżnika, Góry Bialskie, Góry Złote, Krowiarki. Skala 1:40000. Jelenia Góra: Wydawnictwo Turystyczne Plan, 2005. ISBN 83-911777-1-8