Cerkiew Opieki Matki Bożej w Konstantynowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cerkiew Opieki Matki Bożej
cerkiew parafialna
A/1432 z dnia 8.08.1956
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Konstantynów

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Położenie na mapie gminy Konstantynów
Mapa konturowa gminy Konstantynów, w centrum znajduje się punkt z opisem „Cerkiew Opieki Matki Bożej”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej znajduje się punkt z opisem „Cerkiew Opieki Matki Bożej”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Cerkiew Opieki Matki Bożej”
Położenie na mapie powiatu bialskiego
Mapa konturowa powiatu bialskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Cerkiew Opieki Matki Bożej”
Ziemia52°12′15,9″N 23°05′16,7″E/52,204417 23,087972

Cerkiew Opieki Matki Bożejprawosławna cerkiew w Konstantynowie wzniesiona w 1833 i przebudowana w okresie międzywojennym na szkołę.

Pierwsza cerkiew prawosławna funkcjonowała w Konstantynowie (ówcześnie Kozieradach) od XV stulecia[1]. Nową świątynię tego wyznania wzniesiono w miejscowości w 1576 z fundacji Pawła Bogusza Bogowitinowicza. Najpóźniej w 1726 parafia kozieradzka przyjęła unię. W 1833 dotychczasowy obiekt zastąpiła murowana cerkiew Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, wyposażoną w organy. W 1875 unicka parafia w Konstantynowie została, podczas likwidacji unickiej diecezji chełmskiej, zlikwidowana, zaś jej wierni włączeni do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. W latach 1902–1903 cerkiew została przebudowana według projektu M. Kozłowa[1].

W 1919, mimo obecności ludności prawosławnej w Konstantynowie, budynek cerkwi przejął Kościół katolicki. Następnie nowi właściciele przekazali obiekt gminie z przeznaczeniem na siedmioklasową szkołę[1]. Obecnie prawosławni mieszkańcy wsi należą do parafii św. Michała Archanioła w Nosowie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c A. Bobryk, I. Kochan, Ślady przeszłości. Historia i teraźniejszość prawosławia na południowo-zachodnim Podlasiu w świadomości społecznej, Siedleckie Towarzystwo Naukowe, Siedlce 2010, ss.197–199