Cmentarz prawosławny w Komarowie-Wsi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cmentarz prawosławny w Komarowie-Wsi
Ilustracja
Zniszczone nagrobki
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Miejscowość

Komarów-Wieś

Typ cmentarza

wyznaniowy

Wyznanie

prawosławne

Stan cmentarza

nieczynny

Powierzchnia cmentarza

0,26 ha

Liczba kwater cmentarnych

nieczytelny podział

Data otwarcia

XIX w.

Data ostatniego pochówku

1939

Data likwidacji

ok. 1945

Położenie na mapie gminy Komarów-Osada
Mapa konturowa gminy Komarów-Osada, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Komarowie-Wsi”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko prawej krawiędzi na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Komarowie-Wsi”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Komarowie-Wsi”
Położenie na mapie powiatu zamojskiego
Mapa konturowa powiatu zamojskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Komarowie-Wsi”
Ziemia50°37′14″N 23°28′08″E/50,620556 23,468889

Cmentarz prawosławny w Komarowie-Wsinekropolia w Komarowie-Wsi, utworzona na potrzeby miejscowej ludności unickiej w XIX w., użytkowana do końca II wojny światowej.

Historia i opis[edytuj | edytuj kod]

Data powstania cmentarza nie jest znana. Najprawdopodobniej powstał w XIX w. jeszcze na potrzeby parafii unickiej, a następnie po 1875 r. po erygowaniu nowej parafii prawosławnej, powstałej wskutek likwidacji unickiej diecezji chełmskiej w 1875[1]. Cmentarz był użytkowany przez miejscową ludność prawosławną do końca II wojny światowej i wysiedlenia prawosławnych Ukraińców. Najstarsze zachowane nagrobki pochodzą z lat 60. XIX w. Po wojnie, wraz z wysiedleniami, cmentarz został porzucony[1].

Na początku lat 90. XX wieku na terenie nekropolii zachowały się w całości lub fragmentach 30 kamiennych i betonowych nagrobków dekorowanych wielostopniowymi gzymsami uskokowymi i kostkowymi, akroterionami, tympanonami, płycinowymi pilasterkami na narożach i ostrołukami[1]. Na cmentarzu występują też rzadkie na wiejskich cmentarzach[1] murowane grobowce, dziś rozbite i splądrowane. Wśród nich wyróżnia się grobowiec z czterostopniowym nagrobkiem z czterema wnękami na płyty inskrypcyjne. Nadstawę zdobi opleciona wokół wić roślinna. Inskrypcje na nagrobkach wykonane zostały w językach: polskim i cerkiewnosłowiańskim[1]. Na cmentarzu rosną lipy, klony, robinie i jesiony, samosiewy śnieguliczki oraz barwinek i fiołki[1].

Według miejscowych mieszkańców, na cmentarzu stała cerkiewka cmentarna rozebrana w 1922[1]. Krzysztof Grzesiak wskazuje, że obiekt sakralny rozebrano w 1929[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g D. Kawałko, Cmentarze..., s. 102–103.
  2. Grzesiak K.: Diecezja lubelska wobec prawosławia w latach 1918–1939. Wydawnictwo Archidiecezjalne GAUDIUM, 2010, s. 224.ISBN 978-83-7548-003-0.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • D. Kawałko, Cmentarze województwa zamojskiego, Państwowa Służba Ochrony Zabytków, Zamość 1994.