Cmentarz prawosławny w Mienianach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cmentarz prawosławny w Mienianach
Ilustracja
Zniszczony nagrobek z 1886
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Miejscowość

Mieniany

Typ cmentarza

wyznaniowy

Wyznanie

prawosławne

Stan cmentarza

nieczynny

Powierzchnia cmentarza

0, 24 ha

Liczba kwater cmentarnych

brak podziału

Data otwarcia

po 1875

Data ostatniego pochówku

do 1945

Położenie na mapie gminy wiejskiej Hrubieszów
Mapa konturowa gminy wiejskiej Hrubieszów, na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Mienianach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko prawej krawiędzi nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Mienianach”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Mienianach”
Położenie na mapie powiatu hrubieszowskiego
Mapa konturowa powiatu hrubieszowskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Mienianach”
Ziemia50°44′00,5″N 23°56′38,4″E/50,733472 23,944000

Cmentarz prawosławny w Mienianachnekropolia w Mienianach, utworzona przy miejscowej unickiej cerkwi filialnej, po 1875 prawosławna, użytkowana do końca II wojny światowej.

Historia i opis[edytuj | edytuj kod]

Cmentarz został najprawdopodobniej wytyczony na potrzeby miejscowej ludności unickiej, w sąsiedztwie miejscowej cerkwi filialnej, należącej do parafii w Ślipczu, w XIX w. Po likwidacji unickiej diecezji chełmskiej razem z miejscową cerkwią został przemianowany na prawosławny[1]. Cerkiew ta istniała do 1938, gdy w niejasnych okolicznościach spłonęła[2]. W dwudziestoleciu międzywojennym prawosławni stanowili zdecydowaną większość mieszkańców miejscowości[3]. Cmentarz był przez nich użytkowany do końca II wojny światowej i wysiedlenia prawosławnych Ukraińców. W kolejnych latach został porzucony i popadł w ruinę[1].

Na początku lat 90. XX wieku na terenie nekropolii znajdowało się kilkanaście przewróconych i uszkodzonych nagrobków z inskrypcjami cerkiewnosłowiańskimi. Były to kamienne prostopadłościenne postumenty, na których pierwotnie znajdowały się krzyże, zostały one jednak zniszczone. Cmentarz był całkowicie zdewastowany, zarośnięty krzewami bzu czarnego i bzu lilaka, śnieguliczki, derenia, jaśminowca oraz drzewami: lipami, grabami, kasztanowcami[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c D. Kawałko, Cmentarze..., ss. 75–76.
  2. Grzesiak K.: Diecezja lubelska wobec prawosławia w latach 1918–1939. Wydawnictwo Archidiecezjalne GAUDIUM, 2010, s. 226. ISBN 978-83-7548-003-0.
  3. Grzesiak K.: Diecezja lubelska wobec prawosławia w latach 1918–1939. Wydawnictwo Archidiecezjalne GAUDIUM, 2010, s. 77. ISBN 978-83-7548-003-0.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • D. Kawałko, Cmentarze województwa zamojskiego, Państwowa Służba Ochrony Zabytków, Zamość 1994.