Cmentarz przycerkiewny w Babicach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cmentarz przycerkiewny w Babicach
Ilustracja
Jeden z nagrobków
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Miejscowość

Babice

Typ cmentarza

wyznaniowy

Wyznanie

prawosławne

Stan cmentarza

nieczynny

Powierzchnia cmentarza

0,2 ha

Liczba kwater cmentarnych

brak podziału

Data otwarcia

XVI w.

Położenie na mapie gminy Obsza
Mapa konturowa gminy Obsza, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Cmentarz przycerkiewny w Babicach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Cmentarz przycerkiewny w Babicach”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Cmentarz przycerkiewny w Babicach”
Położenie na mapie powiatu biłgorajskiego
Mapa konturowa powiatu biłgorajskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Cmentarz przycerkiewny w Babicach”
Ziemia50°21′02,2″N 22°54′54,6″E/50,350611 22,915167

Cmentarz przycerkiewny w Babicachnekropolia prawosławna, unicka i ponownie prawosławna przy dawnej cerkwi w Babicach.

Historia i opis[edytuj | edytuj kod]

Cerkiew prawosławna w Babicach pierwszy raz wzmiankowana jest w 1564, zaś ok. 1684 przeszła ona do Kościoła unickiego. W 1842 miejscowa parafia ponownie przyjęła prawosławie. Zmarłych grzebano przy świątyni od początku jej istnienia. Dopiero ok. 1825 zrezygnowano z pochówków przy cerkwi i wytyczono nową nekropolię poza zabudową wsi. W czasie wiosennych powodzi, intensywnych deszczów lub wylewów rzeki dojazd do cmentarza był jednak niemożliwy i niektórych zmarłych chowano na terenie cerkiewnym. Dopiero w II połowie XIX w. pochówki w sąsiedztwie cerkwi miały miejsce tylko w wyjątkowych wypadkach[1].

Na terenie nekropolii, zajmującej powierzchnię 0,2 ha, zachowały się dwa nagrobki. Inskrypcje na nich są nieczytelne, jednak na podstawie dawnych opisów cerkwi można przyjąć, że są to pomniki unickie powstałe przed 1839. Pierwszy z nich to obelisk na prostopadłościennym postumencie; oba elementy nagrobka oddziela od siebie płyta stylizowana na koronę. Drugi nagrobek ma postać prostopadłościennego postumentu zwieńczonego krzyżem[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b D. Kawałko, Cmentarze..., s. 166.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Kawałko D., Cmentarze województwa zamojskiego, Państwowa Służba Ochrony Zabytków, Zamość 1994.