Droga Marianny
Droga Marianny (niem. Mariannenstrasse), główna droga leśna[1] przecinająca Góry Bialskie o długości ok. 7 km, łącząca Nową Morawę z Nową Bielą.
Przebieg i opis[edytuj | edytuj kod]
Przebiega od Drogi Morawskiej powyżej wsi Nowa Morawa na wysokości 693 m n.p.m., przy ujściu Gołogórskiego Potoku do Morawki, w kierunku płn.-wsch. w górę doliny potoku, oddzielającej Suchą Kopę od Jawornickiej Kopy, do najwyższego punktu na Przełęczy Suchej na wysokości 1002 m n.p.m.[2]
Na Przełęczy Suchej od Drogi Marianny odchodzi w kierunku wschodnim Dukt Nad Spławami[3]. Następnie po około 400 m Droga Marianny skręca na wschód i poprzez Starojawornicki Dół opada serpentynami stromo w dół w kierunku wschodnim doliną Bielawki, oddzielającą zbocza Białej Kopy (1033 m n.p.m.) od Czernicy, aż do ujścia tego potoku do Białej Lądeckiej na wysokości ok. 750 m n.p.m.[3] Wschodni odcinek Drogi Marianny nosi obecnie nazwę Czarnobielskiego Duktu[3]. Przy ujściu Złotego Potoku do Bielawki od Czarnobielskiego Duktu odchodzi krótki Czarny Dukt, łączący się z Duktem Nad Spławami[2].
W dolnej części Czarnobielskiego Duktu, poniżej małej śródleśnej łąki zwanej Rudą Łączką, na wysokości ok. 780 m n.p.m. znajduje się amfibolitowa skałka Szarogłaz[2].
Na całej długości Droga Marianny prowadzi przez lasy świerkowe, oprócz fragmentu na Przełęczy Suchej, skąd otwiera się widok na północną część Gór Bialskich z Czernicą i na Góry Złote[2]. Na 400-metrowym odcinku od Przełęczy Suchej do początku Czarnobielskiego Duktu droga pokryta jest nawierzchnią asfaltową[3].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Droga została zbudowana w I połowie XIX wieku przez królewnę Mariannę Orańską, nazwana jej imieniem, służyła jako jedna z głównych dróg w dobrach klucza strońskiego należącego do królewny[3]. Była jedną z pierwszych dróg leśnych w okolicy i służyła głównie do wywózki drewna pozyskiwanego na terenie Gór Bialskich[2]. Obecnie ma jedynie znaczenie turystyczne.
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
Drogą Marianny prowadzą następujące szlaki turystyczne:
– szlak turystyczny niebieski, międzynarodowy szlak turystyczny Atlantyk – Morze Czarne E3 z Nowej Morawy do Starego Gierałtowa, prowadzący zachodnią częścią Drogi Marianny[3],
– szlak turystyczny czerwony z Przełęczy Suchej do Nowego Gierałtowa przez Czernicę,
– szlak rowerowy niebieski ze Schroniska PTTK "Na Śnieżniku" do Przełęczy Gierałtowskiej, prowadzący zachodnią częścią Drogi Marianny,
– czerwony szlak rowerowy z przełęczy Dział do Bielic, przechodzący górną i dolną częścią Czarnobielskiego Duktu.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Słownik geografii turystycznej Sudetów Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie. redakcja Marek Staffa. T. 16: Karkonosze. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, s. 79. ISBN 83-7005-341-6.
- ↑ a b c d e Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2010, s. 265. ISBN 978-83-89188-95-3.
- ↑ a b c d e f Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 16: Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, s. 79,8. ISBN 83-7005-341-6.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 16: Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, ISBN 83-7005-341-6
- Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak, Iwona Chomiak, Ziemia Kłodzka, Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2010, ISBN 978-83-89188-95-3, OCLC 751422625.