Kłapacz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kłapacz
Państwo

 Polska

Pasmo

Sudety
Góry Bardzkie
Grzbiet Wschodni

Wysokość

575, 573[1] m n.p.m.

Położenie na mapie Sudetów
Mapa konturowa Sudetów, blisko centrum na prawo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Kłapacz”
Ziemia50°28′03,12″N 16°43′13,05″E/50,467533 16,720292

Kłapacz (niem. Klapperberg, 575, 573 m n.p.m.) – wzniesienie o dwóch wierzchołkach, w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Środkowych, w Górach Bardzkich.

Położenie i opis[edytuj | edytuj kod]

Wzniesienie położone jest w południowo-środkowej części Grzbietu Wschodniego Gór Bardzkich, w bocznym ramieniu odchodzącym od Łaszczowej około 1,5 km na południowy wschód od Przełęczy Bardzkiej[1].

Góra z niewyraźnie zaznaczonymi wierzchołkami o kształcie rozciągniętego kopca i średnio stromymi zboczami, które czynią wzniesienie widocznym w terenie. Obie kulminacje góry tworzą jeden wierzchołek[1]. Od wschodu i południa wzniesienie okala potok górski Jodłownik, a od zachodu bezimienny jego dopływ, od północnego zachodu oddzielone jest Przełęczą Bardzką, do której opada łagodnym zboczem[1]. Góra wyrasta w bocznym odgałęzieniu, odchodzącym od południowo-zachodniego grzbietu, który ciągnie się od Mysiej Góry aż do Owczej Góry nad Kłodzkiem[1].

Góra zbudowana jest z dolnokarbońskich szarogłazów, zlepieńców i łupków ilastych struktury bardzkiej[1]. Na południowym zboczu występują ławice wojciechowickich łupków krzemionkowych.

Zbocza i szczyt w partii szczytowej porasta las mieszany regla dolnego, zbocza góry poniżej poziomu 520 m częściowo zajmują niewielkie płaty lasu, między którymi rozciągają się łąki i pola uprawne należące do okolicznych wiosek[1].

Północno-zachodnim zboczem trawersuje Droga Graniczna dochodząca do Przełęczy Łaszczowej. U podnóża wniesienia położone są Wojciechowice, które okalają je od południa i wschodu[1].

Góra w przeszłości nosiła nazwę: Klapperberg[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 12: Góry Bardzkie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1993, s. 121. ISBN 83-85773-04-5.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]