Kościół św. Michała Archanioła w Woskrzenicach Dużych

Kościół św. Michała Archanioła

A/1335 z dnia 20.08.1997
kościół parafialny
Widok ogólny
Państwo	Polska
Miejscowość	Woskrzenice Duże
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Michała Archanioła w Woskrzenicach Dużych
Wezwanie	św. Michała Archanioła
Historia Data zakończenia budowy 1902 Aktualne przeznaczenie czynny kościół
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • drewno Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 1
Położenie na mapie gminy wiejskiej Biała Podlaska Kościół św. Michała Archanioła
Położenie na mapie Polski Kościół św. Michała Archanioła
Położenie na mapie województwa lubelskiego Kościół św. Michała Archanioła
Położenie na mapie powiatu bialskiego Kościół św. Michała Archanioła
52°02′33,6″N 23°15′35,5″E

Kościół św. Michała Archanioła – parafialny kościół w Woskrzenicach Dużych, wzniesiony w 1902 jako cerkiew prawosławna.

Historia

Parafia unicka w Woskrzenicach Dużych została erygowana w 1613, wtedy też w miejscowości zbudowano pierwszą cerkiew. W 1678 zastąpiono ją nową świątynią, której fundatorami było małżeństwo Jana Karola i Lukrecji Kopciów. Budynek ten istniał przez niecałe trzydzieści lat; w 1695 na jego miejscu została zbudowana kolejna cerkiew, której fundatorem był Karol Stanisław Radziwiłł. W 1855 budynek był remontowany. Na skutek likwidacji unickiej diecezji chełmskiej parafia w Woskrzenicach Dużych przeszła do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Do 1890 XVII-wieczna cerkiew została rozebrana i zastąpiona nową drewnianą budowlą, częściowo przy użyciu materiału pozostałego po rozbiórce. Konsekracja nowej świątyni prawosławnej miała miejsce w 1902.

Wnętrze kościoła (dawnej cerkwi)

W 1919 budynek został zrewindykowany na rzecz Kościoła rzymskokatolickiego. Początkowo był kaplicą filialną, zaś od 1925 - parafialnym kościołem. W ciągu kolejnych czterech lat odbywał się jego gruntowny remont, w 1938 natomiast odnowiono wieżę. W latach II wojny światowej obiekt ponownie znajdował się w rękach prawosławnych. Po zakończeniu wojny świątynię na nowo przejęli katolicy, którzy remontowali kościół w latach 1948, 1978 i 1997.

Architektura

Świątynia jest orientowana, wzniesiona w konstrukcji wieńcowej na podmurówce z polnych kamieni, szalowana zarówno z zewnątrz, jak i wewnątrz. Posiada jedną prostokątną nawę, kwadratowy przedsionek i zamknięte trójbocznie pomieszczenie ołtarzowe z zakrystią. Od zachodu w nawie znajduje się chór muzyczny. Budynek kryty jest stropem imitującym kasetony. Okna kościoła są prostokątne lub kwadratowe. Prezbiterium świątyni kryje dach pięciopołaciowy, zaś nawę - dwuspadowy. Nad kalenicą znajduje się sygnaturka. Dzwonnica kościelna jest budowlą wolno stojącą o konstrukcji słupowo-ramowej, drewnianą, krytą dwuspadowym dachem z krzyżem.

We wnętrzu kościoła znajduje się XVIII-wieczny ołtarz główny z rzeźbami Ewangelistów i obrazem patrona kościoła namalowanym po 1922. Dwa ołtarze boczne również powstały już w dwudziestoleciu międzywojennym, reprezentują styl neoklasycystyczny. Znajdują się w nich obrazy Matki Bożej wzorowany na wizerunku pędzla Correggia oraz świętych Piotra i Pawła. Po 1922 powstała eklektyczna chrzcielnica oraz ambona. Starsze, z początku XX wieku, są krzyż procesyjny oraz żyrandol, natomiast w XVIII wieku powstał zespół rokokowych lichtarzy.

W sąsiedztwie budynku znajduje się cmentarz parafialny.