Mirosław Filiciak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mirosław Filiciak
ilustracja
Państwo działania

 Polska

Data urodzenia

1976

doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: kulturoznawstwo, medioznawstwo
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

22 czerwca 2005 – nauki o sztuce
UJ

Habilitacja

25 marca 2014 – kulturoznawstwo
SWPS w Warszawie

dziekan Wydziału Nauk Humanistycznych i Społecznych
Uniwersytet

SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny

Debata Dzieci sieci w BUW w 2010, od lewej: Filiciak, Edwin Bendyk i Janusz Czapiński

Mirosław Grzegorz Filiciak (ur. 1976[1]) – polski kulturoznawca i medioznawca, doktor habilitowany, profesor w Uniwersytecie Humanistycznospołecznym SWPS, dziekan Wydziału Nauk Humanistycznych i Społecznych tej uczelni, wiceprzewodniczący Polskiego Towarzystwa Badania Gier. Jako naukowiec zajmuje się m.in. tzw. nowymi mediami, współczesną kulturą popularną oraz grami komputerowymi i fabularnymi.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował na studiach doktoranckich w Instytucie Sztuk Audiowizualnych Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie zajmował się m.in. sieciowymi grami komputerowymi oraz japońską animacją. W tym okresie redagował także kwartalnik „Kultura Popularna”, współpracował także z Ha!artem i portalem CyberForum[1]. Doktoryzował się w 2005 na podstawie rozprawy Gry sieciowe jako medium komunikacyjne (promotor: Wiesław Godzic)[2].

Następnie przeprowadził się z Krakowa do Warszawy, gdzie związał się z SWPS. Przez pewien czas był dyrektorem Instytutu Kulturoznawstwa tej uczelni, od jej przekształcenia w katedrę jest jej kierownikiem, a jednocześnie dziekanem Wydziału Nauk Humanistycznych i Społecznych. Jednocześnie jest także wiceprzewodniczącym Polskiego Towarzystwa Badania Gier[2].

Wraz z Alkiem Tarkowskim ok. 2007 ukuł termin Kultura 2.0 na określenie kultury ukształtowanej przez powszechność technik i narzędzi cyfrowych[3].

Habilitację uzyskał 25 marca 2014 na podstawie pracy Media, wersja beta. Film i telewizja w czasach gier komputerowych i internetu[2], udostępnionej następnie przez autora na licencji Creative Commons[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Piotr Marecki (red.), Liternet: literatura i internet, Rabid, 2002, s. 168 [dostęp 2017-11-24] (pol.).
  2. a b c Mirosław Grzegorz Filiciak, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2017-11-24].[martwy link]
  3. Piotr Kajak, Nauczanie "języka polskiego 2.0" jako obcego, [w:] Dennis Scheller-Boltz (red.), Język Polski - 25 lat po Przełomie / Die polnische Sprache - 25 Jahre nach der Wende, Georg Olms Verlag, 1 października 2014, s. 392, ISBN 978-3-487-15183-0 [dostęp 2017-11-25] (pol.).
  4. Mirosław Filiciak, Media, wersja beta. Film i telewizja w czasach gier komputerowych i internetu [pdf], Marek Krajewski, Tomasz Majewski, Gdańsk: Wydawnictwo Naukowe Katedra, 2013, ISBN 978-83-63434-91-5 [dostęp 2017-12-27].