Pasieczna (góra)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pasieczna
Ilustracja
Widok na wzniesienie od strony południowo-zachodniej, z północno-wschodniego zbocza Iwinki. Po lewej stronie widoczna formacja skalna Myśliwskie Skały.
Państwo

 Polska
 Czechy

Pasmo

Góry Złote
Sudety Wschodnie

Wysokość

928[1] m n.p.m.

Położenie na mapie Sudetów
Mapa konturowa Sudetów, po prawej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Pasieczna”
Ziemia50°15′21″N 17°00′03″E/50,255833 17,000833

Pasieczna – szczyt o wysokości 928 m n.p.m. w Górach Złotych w Sudetach Wschodnich, leżący na granicznym grzbiecie, oddzielającym Polskę od Czech.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Wzniesienie, położone na granicy polsko-czeskiej w Sudetach Wschodnich, w południowo-zachodniej części Gór Złotych, na terenie Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego, na rozrogu odchodzącym od Smreka, położonego po czeskiej stronie w kierunku południowo-zachodnim[1]. Wznosi się między Kowadłem, po północno-wschodniej stronie i wzniesieniem Rudawiec po południowo-zachodniej stronie, około 2,0 km, na południe od małej wioski Bielice[1].

Fizjografia[edytuj | edytuj kod]

Graniczne wzniesienie o spłaszczonym słabo zarysowanym wierzchołku, który położony jest na rozległej szczytowej wierzchowinie, jest ledwo zauważalny w terenie. Stanowi boczną, północno-zachodnią spłaszczoną kulminacją rozległej wierzchowiny masywu Smreka, położonego po czeskiej stronie, która od Smreka odchodzi w kierunku południowo-zachodnim, a następnie skręca na północny zachód[1]. Wznosi się z płaskiej prawie grani granicznej, na krawędzi "worka bialskiego". W kierunku północno-wschodnim opada łagodnie grzbietowym zboczem do siodła położonego przed Kowadłem. W kierunku południowo-zachodnim dość stromo opada do doliny Białej Lądeckiej. W kierunku południowo-wschodnim łagodnie przechodzi wzdłuż granicy prawie płaskim grzbietowym zboczem do Karkulki (925 m n.p.m.)[1]. Na północ stromo opada do miejscowości Bielice. Wzniesienie położone na dziale wodnym, w całości zbudowane ze skał metamorficznych, głównie z gnejsów gierałtowskich oraz łupków krystalicznych[1]. Na zboczach wzniesienia pośród drzew występują charakterystyczne pojedyncze skałki[1]. Wzniesienie porośnięte w większości naturalnym lasem mieszanym regla dolnego, a w partiach szczytowych świerkowym regla górnego[1]. Wzniesienie stanowi teren dziki i niecywilizowany, z rzadkimi gatunkami flory i fauny. Wzniesienie pod koniec XX wieku dotknęły zniszczenia wywołane katastrofą ekologiczną w Sudetach.

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Przez szczyt prowadzi szlak turystyczny[2]:

Do szczytu dochodzi się od Bielic zielonym szlakiem potem wzdłuż granicy państwa wąskim pasem pozbawionym drzew, od strony Kowadła lub od strony Rudawca przez Iwinkę i Przełęcz u Trzech Granic[1]. Na zachodnim zboczu w niewielkiej odległości od szczytu położony jest niewielki punkt widokowy[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 17: Góry Złote. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1993, s. 176. ISBN 83-85773-01-0.
  2. Mapa turystyczna. [dostęp 2018-06-08].
  3. Skałki na zboczu Pasiecznej

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Słownik geografii turystycznej Sudetów, tom 17 Góry Złote, red. Marek Staffa, Wydawnictwo I-BIS, Wrocław 1993, ISBN 83-85773-01-0.
  • Ziemia Kłodzka, mapa w skali 1:50 000, Wydawnictwo "Compass", Kraków 2012, ISBN 978-83-7605-346-2.
  • Masyw Śnieżnika, Góry Bialskie, Góry Złote, Krowiarki, mapa w skali 1:40 000, Wydawnictwo "Plan", Wrocław 2006, ISBN 83-60180-51-2.