Puszcza Jaworowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Starodrzew Puszczy Jaworowej w rezerwacie przyrody "Puszcza Śnieżnej Białki"

Puszcza Jaworowa – szczątki pierwotnej Puszczy Sudeckiej w południowo-zachodniej Polsce, w Górach Bialskich, w Sudetach Wschodnich, w woj. dolnośląskim.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Puszcza Jaworowa znajduje się w Sudetach Wschodnich, w południowo-wschodniej części Gór Bialskich, na terenie Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego, na wschodnim zboczu Iwinki, poniżej Rudawca, w gminie Stronie Śląskie, około 2,3 km na południe od Bielic[1].

Opis[edytuj | edytuj kod]

Puszczę stanowi dobrze zachowany fragment naturalnego lasu liściastego na wschodnich stokach Rudawca oraz Iwinki, stanowiący relikt dawnej Puszczy Sudeckiej[1]. Górną część zajmuje świerkowy bór górnoreglowy, niżej rośnie las mieszany z bukiem, jaworem i jodłą, w którym zachowały się ponad 150-letnie buki i jawory. W 1963 roku utworzono rezerwat przyrody „Puszcza Śnieżnej Białki”, którego granice objęły najcenniejsze fragmenty Puszczy Jaworowej[1]. Okolice Puszczy Jaworowej są wyludnione, i stanowią siedlisko leśnej zwierzyny, spotkać tu można sarny, jelenie, dziki oraz głuszce i cietrzewie, które są już rzadkością w Sudetach[1]. Na śródleśnych górskich polanach występuje ciekawa i interesująca flora[1].

Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]

Przez Puszczę Jaworową prowadzi zielony szlak turystyczny[1]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 16: Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, s. 274, 275. ISBN 83-7005-341-6.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]