Schronisko PTTK „Dworzec Beskidzki” w Zwardoniu
 Schronisko PTTK „Dworzec Beskidzki” | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
710 m n.p.m. |
| Data otwarcia |
6 stycznia 1933 |
| Data zamknięcia |
2010 |
| Właściciel | |
Położenie na mapie Beskidu Żywieckiego, Małego i Makowskiego  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
 49°29′58,8″N 18°58′30,1″E/49,499667 18,975028
| |
Schronisko PTTK „Dworzec Beskidzki” w Zwardoniu – nieczynne górskie schronisko turystyczne Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego w Beskidzie Żywieckim, położone w Zwardoniu, na terenie Żywieckiego Parku Krajobrazowego, na wysokości 710 m n.p.m.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pomysł budowy schroniska zrodził się w 1930 wśród działaczy Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego. W 1931 oddział z Bielska zakupił parcelę i jesienią przystąpił do budowy. Obiekt był gotowy do otwarcia pod koniec 1932, ale oficjalne rozpoczęcie działalności nastąpiło 6 stycznia 1933 (odbył się wówczas m.in. pokaz skoków narciarskich). Już w latach 30. XX wieku nadano schronisku nazwę Dworzec Beskidzki. 22 lutego 1934 roku Babiogórski Oddział PTT w Żywcu przekazał schronisko Oddziałowi PTT w Bielsku, które dysponowało nim do rozpoczęcia II wojny światowej[1].
W 1937 wybudowano drogę dojazdową do obiektu oraz doprowadzono linię telefoniczną.
W czasie II wojny światowej budynek początkowo przekazano narodowo-socjalistycznej organizacji pracy N.S. Gemeinschaft „Kraft durch Freude”, a w 1940 nowo utworzonemu oddziałowi Beskidenverein z Żywca. Budynek przekształcono w koszary[1]. Pod koniec wojny zrabowano większość wyposażenia[1], drzwi, okna oraz instalacje[1].
Schronisko po wojnie nie było użytkowane do 1946 roku[1]. Do powojennej odbudowy przystąpiono w 1946, która zakończyła się dwa lata później. Kolejny większy remont przeprowadzono w latach 1970–1972[1]. Od tego czasu, z racji swego położenia na skraju miejscowości i bliskości stacji kolejowej, obiekt, w okresie PRL noszący imię Hanki Sawickiej, cieszył się dużą popularnością zarówno w lecie jak i zimą. W latach 90. XX wieku schronisko prowadził Ryszard Ligocki z rodziną[1].
W 2010 obiekt został wyłączony z obsługi ruchu turystycznego i pozostaje nieczynny.
Warunki pobytu[edytuj | edytuj kod]
Schronisko oferowało 68 miejsc noclegowe w pokojach od 1 do 8 osobowych. Goście schroniska mieli dostęp do restauracji (75 miejsc), bufetu, bilarda, parkingu, placu z grillem oraz przechowalni nart i rowerów.
W pobliżu schroniska znajdują się 4 wyciągi narciarskie: obok schroniska Beskid, Rachowiec, Skalanka oraz Mały Rachowiec oddalone od schroniska odpowiednio o 15, 800, 400, 1000 m. W odległości 200 m od schroniska znajdowało się całoroczne turystyczne przejście graniczne na Słowację.
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
z centrum Zwardonia (15 min)- z Wielkiej Raczy (4 h)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tomasz Biesik: Schroniska górskie dawniej i dziś. Beskid Żywiecki. Bielsko-Biała: Wyd. „Logos” Agnieszka Korzec-Biesik, 2013, s. 20–30. ISBN 978-83-925599-4-8.
- Edward Moskała: Schroniska górskie PTTK w województwie bielskim. Warszawa-Kraków: PTTK Wydawnictwo „Kraj”, 1983. ISBN 83-00-00548-X.
- Upadło schronisko Dworzec Beskidzki w Zwardoniu