Schronisko PTTK na Przegibku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Schronisko PTTK na Przegibku
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Pasmo

Beskid Żywiecki, Karpaty

Wysokość

1000 m n.p.m.

Data otwarcia

1928

Właściciel

Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze

Położenie na mapie Beskidu Żywieckiego, Małego i Makowskiego
Mapa Beskidu Żywieckiego, Małego i Makowskiego z zaznaczoną granicą Polski, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Schronisko PTTK na Przegibku”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Schronisko PTTK na Przegibku”
Ziemia49°25′14,8830″N 19°02′53,4336″E/49,420801 19,048176
Strona internetowa

Schronisko PTTK na Przegibkugórskie schronisko turystyczne Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego, położone w południowo-zachodniej części Beskidu Żywieckiego, na Przełęcz Przegibek, na wysokości 1000 m n.p.m. Schronisko leży na terenie Żywieckiego Parku Krajobrazowego, otoczone widokami na Wielką i Małą Rycerzową oraz Wielką i Małą Raczę.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Na przełęczy najprawdopodobniej w 1928 powstał schron turystyczny Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Żywcu, choć Edward Moskała podaje 1931[1] – w niewielkim prywatnym budynku (domek letniskowy). Obiekt został w listopadzie 1936 i powierzony w administrację kołu Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego z Dziedzic. Schron posiadał 7 miejsc noclegowych w zimie i 20 w lecie.

W 1937 ruszyła rozbudowa – dobudowano kuchnię, przedłużono ganek, zakupiono także nowe łóżka i od 1938 obiekt przyjmował turystów cały rok.

Podczas II wojny światowej schroniskiem administrowało Beskidenverein (oddział Żywiec). Po wojnie, rozszabrowane, przez pierwsze lata oferowało bardzo prymitywne warunki, dopiero w 1958 rozpoczęła się modernizacja i przebudowa – m.in. powstała dzisiejsza jadalnia, ocieplono poddasze i uzyskano tam 10 dodatkowych miejsc noclegowych.

W latach 60. XX wieku obok schroniska powstało małe alpinarium. Dobudowano także kuchnię turystyczną oraz szopę gospodarczą, doprowadzono także wodę ze źródeł pod Bendoszką oraz energię elektryczną. W 1987 poszerzono wschodnie skrzydło budynku oraz podniesiono dach.

W latach 1992–1996 dobudowano od strony wschodniej murowane skrzydło, następnie zmodernizowano środkową część budynku.

W sierpniu 2009 schronisko otrzymało pierwsze miejsce w rankingu schronisk górskich, sporządzonym przez polski magazyn turystyki górskiej n.p.m.[2]. Dwa lata później zajęło 6 pozycję[3].

Warunki pobytu[edytuj | edytuj kod]

Schronisko oferuje 38 miejsc noclegowych w pokojach 2, 4, 6 i 12–osobowych. W razie braku miejsc możliwy jest także nocleg poza pokojami na własnej karimacie. Przed schroniskiem wyznaczone jest miejsce do rozbicia namiotów. Można korzystać z telewizora oraz stołu do tenisa stołowego, a także z paleniska do pieczenia kiełbasek. Do dyspozycji turystów jest bufet i jadalnia. Schronisko oferuje także wypożyczalnię rakiet śnieżnych.

W pobliżu schroniska znajdują się ścisłe rezerwaty przyrody Śrubita i Dziobaki. Ze schroniska prowadzą również szlaki do pobliskich schronisk na Wielkiej Raczy, Rycerzowej i Mładej Horze. W odległości 300 m od schroniska dostępny jest orczykowy wyciąg narciarski.

Na pobliskiej (około kwadransa drogi szlak turystyczny niebieski) Bendoszce Wielkiej znajduje się Krzyż Milenijny. Przez przełęcz przebiega też Szlak Papieski.

Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Edward Moskała: Schroniska górskie PTTK w województwie bielskim. Warszawa-Kraków: PTTK Wydawnictwo „Kraj”, 1983, s. 144. ISBN 83-00-00548-X.
  2. Ranking schronisk górskich. „Magazyn Turystyki Górskiej n.p.m.”. sierpień 2009. Dom Wydawniczy Kruszona. 
  3. Ranking schronisk górskich. „Magazyn Turystyki Górskiej n.p.m.”. sierpień 2011, s. 32-39. Dom Wydawniczy Kruszona. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]