Sowina (Ludwikowice Kłodzkie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Sowina (powiat kłodzki))
Sowina
przysiółek wsi
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

kłodzki

Gmina

Nowa Ruda

Część miejscowości

Ludwikowice Kłodzkie

Wysokość

530–580 m n.p.m.

Strefa numeracyjna

74

Kod pocztowy

57-450 Ludwikowice Kłodzkie[2]

Tablice rejestracyjne

DKL

SIMC

0854392

Położenie na mapie gminy wiejskiej Nowa Ruda
Mapa konturowa gminy wiejskiej Nowa Ruda, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Sowina”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Sowina”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Sowina”
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego
Mapa konturowa powiatu kłodzkiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Sowina”
Ziemia50°38′29″N 16°28′32″E/50,641389 16,475556[1]

Sowina (niem. Kolonie Städtisch Eule) – przysiółek wsi Ludwikowice Kłodzkie w Polsce, położony w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Nowa Ruda[3][4].

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Sowina położona jest w Sudetach Środkowych w obniżeniu między Górami Sowimi a Wzgórzami Wyrębińskimi, na wysokości około 530–580 m n.p.m.[5]

Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]

W latach 1975–1998 przysiółek administracyjnie należał do województwa wałbrzyskiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Sowina powstała na przełomie XVI i XVII wieku[5]. Intensywniejszy rozwój wsi nastąpił w XVIII wieku, w roku 1748 było tu 28 domów, a w roku 1787 45 domów i 44 warsztaty tkackie[5]. Pod koniec XIX wieku miejscowość stała się małym letniskiem[5]. W czasie II wojny światowej w Sowinie znajdowała się filia obozu koncentracyjnego Groß-Rosen[6]. Po 1945 roku miejscowość wyludniła się, pod koniec XX wieku ponownie stała się letniskiem[5].

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

W Sowinie znajdują się dwie kapliczki przydrożne z XIX wieku[5]. Jedna jest domkowa z trójkątnym szczytem i portalem, a druga jest słupowa, zwieńczona trójkątnym tympanonem[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 127120
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 683 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  3. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  4. GUS. Rejestr TERYT
  5. a b c d e f g Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: I-Bis, 1994, s. 365–367. ISBN 83-85773-12-6.
  6. Abraham Kajzer, Za drutami śmierci, Wałbrzych: Muzeum Gross-Rosen, 2013, ISBN 978-83-89824-09-7.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Słownik geografii turystycznej Sudetów, T. 11, pod red. M. Staffy, Wrocław: Wyd. I-Bis 1995, ISBN 83-85733-12-6, s. 365–369.