Pogadanka
Pogadanka – metoda nauczania, w której nauczyciel podejmuje rozmowę z uczniami. W przeciwieństwie do zwykłej rozmowy, nauczyciel zna zawczasu odpowiedzi uczniów, ewentualnie na nie naprowadzając[1].
Rodzaje[edytuj | edytuj kod]
W zależności od zamierzonego celu wyróżnia się następujące rodzaje pogadanek[1]:
- wstępna – mająca na celu przygotowanie do przyswojenia nowego materiału,
- heurystyczna – mająca na celu zaznajomienie z nowym materiałem,
- syntetyzująca – mająca na celu utrwalenie nowego materiału,
- kontrolna – mająca na celu sprawdzenie wiadomości.
Klasyfikacja[edytuj | edytuj kod]
W zależności od autora pogadanka znajduje miejsce w różnorodnych klasyfikacjach. Według Mariana Śnieżyńskiego pogadanka jest metodą w toku problemowym jako odpowiadającemu funkcji rozumienia człowieka[2]. Wincenty Okoń zaliczył pogadankę do metod asymilacji wiedzy, związanych z myśleniem reproduktywnym[3]. Daniela Becelewska stwierdziła, że pogadanka jest werbalną metodą aktywizującą[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Korgul 2007 ↓, s. 159.
- ↑ Korgul 2007 ↓, s. 136.
- ↑ Korgul 2007 ↓, s. 137.
- ↑ Korgul 2007 ↓, s. 140.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marek Korgul, Dydaktyka dla katechetów, wyd. 3, Świdnica: Wydział Katechetyczny Świdnickiej Kurii Biskupiej, 2007.