Łostowice
54°19′04″N 18°35′26″E/54,317778 18,590556| Część miasta Gdańska | |
 ul. Świętokrzyska | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miasto | |
| W granicach Gdańska |
1 stycznia 1973[1] |
| Strefa numeracyjna |
58 |
| Kod pocztowy |
80-180 |
| Tablice rejestracyjne |
GD |
Położenie na mapie Gdańska  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
| 54°19′04″N 18°35′26″E/54,317778 18,590556
| |
Łostowice (kaszb. Łostòwicé, niem. Schönfeld) – osiedle Gdańska, położone na terenie dzielnicy Ujeścisko-Łostowice, do 2010 wchodzące w skład dzielnicy Chełm i Gdańsk Południe.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Dawne nazwy: Włostowice (1334); Schonevelt (1356)[2]; Schonefeld (1402); Schenvelth (1598); Schönfeld, Szynfeld (1628)[3].
W 1356 Łostowice zostały nadane na prawie chełmińskim Rutgerowi von Ubechowi przez wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego Winricha von Kniprode. W XV i XVI wieku wciąż były majątkiem rycerskim (m.in. w 1401 Stefana z Łostowic i jego brata Piotra z Dolaszewa, w 1452 Janka, w 1570 Czarlińskiego). Po śmierci Jacoba Fluggego, zarządcy majątku kościelnego kościoła NMPW, w latach 1478–80 3 łany ziemi otrzymał na swoje uposażenie ołtarz św. Anny w tym kościele. Prywatna wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie gdańskim województwa pomorskiego[4]. Od 1635 Łostowice były w posiadaniu gdańskiej rodziny mieszczańskiej Bauerów (Karl Ernst Bauer)[2].
Po wojnach napoleońskich w 1817 na Górze Luizy (u zbiegu ul. Niepołomickiej i ul. Kampinoskiej) został postawiony krzyż-pomnik poległym w 1813 dziewięciu oficerom Landwehry. W XIX wieku Łostowice były samodzielną gminą wiejską[2].
Do 1954 roku miejscowość była siedzibą gminy Łostowice. W latach 1954-1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Łostowice. Łostowice zostały przyłączone do Gdańska w granice administracyjne miasta 1 stycznia 1973. Należą do okręgu historycznego Wyżyny[3].
Od początku 2000 roku tereny Łostowic są coraz chętniej zamieszkiwane za sprawą nowo budowanych bloków mieszkalnych i domów jednorodzinnych[2].
Na tzw. Górze Kozackiej (wzgl. Kozaczej Górze) została ustawiona stalowa wieża widokowa o wysokości 17 m (to jest 3 m ponad koroną drzew)[5].
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Łostowice graniczą:
- od północy: Ujeścisko, Zakoniczyn
- od wschodu: Orunia Górna
- od południa: Borkowo, Maćkowy
- od zachodu: Kowale (os. Świętokrzyskie), Kowale (wieś)
Wschodni kraniec Łostowic to zespół przyrodniczo-krajobrazowy Dolina Potoku Oruńskiego.
Komunikacja[edytuj | edytuj kod]
Na skraju Łostowic istnieje pętla tramwajowa wraz z węzłem przesiadkowym Park&Ride[6].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Kościół św. Judy Tadeusza Apostoła
- Dekanat Gdańsk-Łostowice
- Borkowo Łostowickie
- Maćkowy
- Orunia Górna
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dz.U. z 1972 r. nr 50, poz. 325
- ↑ a b c d Gedanopedia ŁOSTOWICE
- ↑ a b Jednostki morfogenetyczne Gdańska. [dostęp 2009-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-20)].
- ↑ Mapy województwa pomorskiego w drugiej połowie XVI w. : rozmieszczenie własności ziemskiej, sieć parafialna / Marian Biskup, Andrzej Tomczak. Toruń 1955, s. 90.
- ↑ Stąd widać osiedla mieszkalne
- ↑ Problemy z szynami na nowej trasie
