Ścieg

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przykład ściegu obejmującego brzeg tkaniny

1. Odcinek nici przewleczonej przy szyciu między jednym a drugim nakłuciem igły.

2. Sposób układania nici, która łączy materiały włókiennicze, kawałki skóry czy innych podobnych materiałów podczas szycia. Może być wykonywany ręcznie lub maszynowo.

Najczęściej spotykane ściegi:

  • ścieg stębnowy, stębnówka (ścieg maszynowy, przeplatający nitkę górną z dolną; szeroki, ozdobny ścieg krawiecki, tworzący jedną nieprzerwaną linię);
  • ścieg łańcuszkowy (po lewej stronie materiału nitki tworzą łańcuszek);
  • ścieg okrętkowy (rzadki ścieg obejmujący brzegi zszywanych materiałów);
  • fastryga (duży, rzadki ścieg, używany do prowizorycznego zszywania materiału);
  • obdzierganie (obszycie – czy obrzucenie – drobnym, gęstym ściegiem brzegu tkaniny, np. dziurek do guzików).

3. Sposób wykonywania dzianiny na drutach czy szydełkiem, a także maszynowo, zwany też splotem:

  • ścieg (splot) pętelkowy (po jednej lub po obu stronach tkaniny czy dzianiny tworzy pętelki; używany przy produkcji tkanin frotté i dywanów; w rezultacie powstaje dzianina czy tkanina pętelkowa, albo dywan pętelkowy);
  • ścieg pończoszniczy, jersey (o gładkim splocie oczek, prawych po jednej, lewych po drugiej stronie wyrobu);
  • ścieg ryżowy (tworzy deseń podobny do podłużnych ziaren ryżu);
  • ścieg fakturowy;
  • ścieg łańcuszkowy, łańcuszek (ścieg szydełkowy, także wykonywany igłą; tworzy szereg zazębiających się oczek);
  • półsłupek (dość ścisły ścieg szydełkowy, służący do wykończeń);
  • słupek (ścieg szydełkowy o podobnym przeznaczeniu);
  • nabieranie oczek (specjalny ścieg do wykonania oczek, które są podstawą dalszych rzędów roboty na drutach lub na maszynie dziewiarskiej).

4. Sposób przewlekania nici w hafcie czy wyszywaniu w celu ozdobienia, połączenia lub wykończenia materiału.

Ściegi hafciarskie dzielą się na zasadnicze grupy:

  • ściegi przed igłą;
  • ściegi za igłą;
  • ściegi zadziergiwane;
  • ściegi krzyżowane;
  • ściegi nakładane;
  • haft właściwy.

5. Warstwa metalu nałożonego w czasie spawania wzdłuż osi spoiny przez jednorazowe przejście elektrody w czasie spawania elektrycznego, lub pałeczki, np. w trakcie spawania gazowego.